معدن مس دره‌زرشک برای ششمین بار تعطیل شد؛
بخشدار تفت دستور توقف فعالیت معدن دره زرشک را صادر کرد

هنوز یک هفته از آخرین اعتراضات اهالی روستای دره‌زرشک و ساکنان سایر روستاهای اطراف آن نگذشته که شرکت بهره بردار معدن مس دره زرشک، کرد تا برای بار دیگر فعالیت خود را از سر بگیرد.

به گزارش سبزپرس، روز گذشته گروهی از مردم دره‌زرشک غافل از شروع فعالیت مجدد این معدن، همزمان با آغاز فصل پاییز، برای پیگیری قطعی شدن توقف نهایی فعالیت این معدن باردیگر مقابل دادگاه تفت تجمع کرده بودند که با اطلاع از فعالیت دوباره این معدن، خود را به محل فعالیت معدن رساندند.

اهالی برای بار دیگر اعتراضات خود را به عدم توقف فعالیت معدن در تجمع خود اعلام داشتند و خواستار حق و حقوق خود از بخشدار تفت که در جمع آنها حضور یافته بود شدند.

بخشدار تفت پس از گذشت چند ساعت از تجمع افراد در منطقه دستور توقف فعالیت معدن مس دره‌زرشک را داد که به دنبال این دستور، ماشین‌آلات از کار ایستادند و برای بار ششم اهالی شاهد توقف فعالیت معدن مس دره‌زرشک بودند.

هر چند این معدن مس دوباره رنگ تعطیلی به خود گرفت اما آنچه این روزها برای اهالی اهمیت زیادی دارد، این است که این توقف تا چه مدت دوام خواهد داشت؟ آیا دوباره مس دره‌زرشک فعالیت خود را آغاز می‌کند؟

این در حالی است که دستور توقف هرگونه عملیات اجرایی این معدن در کمیته ارزیابی زیست محیطی سازمان حفاظت محیط زیست، در تهران صادر شده است که مسئولان معدن از توقف فعالیت ها سر باز زده اند.

 

کد خبر : 91071007

درخواست فعالان محيط زيست از ديوان محاسبات و سازمان بازرسي كل كشور:
اجازه عبور خط لوله نفت سروستان از پارك ملي بمو را ندهيد

در پي شدت گرفتن فعاليت پيمانكاران نفتي براي عبور خط لوله نفت سروستان به پالايشگاه شيراز و رسيدن اين خط لوله تا پشت فنس هاي پارك ملي بمو،‌ برخي گمانه زني ها حاكي است به زودي ادامه عمليات خط لوله نفت از داخل پارك ملي بمو و از كنار حياتي ترين چشمه پارك موسوم به چشمه آب بز آغاز خواهد شد. در همين حال يكي از فعالان محيط زيست استان فارس و مدير موسسه 13 فرودين خواستار مداخله سازمان بازرسي كل كشور،‌ديوان محاسبات و مجلس شوراي اسلامي به مسئله ورود نفتي ها به پارك ملي بمو شد.

علي اكبر كاظميني ،‌مدير موسسه 13 فرودين در گفتگو با سبزپرس گفت: پارک ملی بمو با قدمت نیم قرن حفاظت از قدیمی ترین پارکهای ملی کشور است. موقعیت مکانی این پارک در مجاورت کلان شهر شیراز و محور گردشگری شیراز – تخت جمشید امتیاز ویژه ای برای استان فارس و شهر شیراز و ورزقان است . اما علی رغم توسعه بی رویه در سالیان گذشته که منجر به تغییر کاربری زیست بوم و کاهش تنوع زیستی و تخریب چشم اندازهای طبیعی در سطح استان فارس شده  پارک ملی بمو به صورت یک نمونه برجسته اکوسیستم طبیعی نسبتا بکر باقی مانده است.

به گفته او استان فارس با 2400 گونه گیاهی و پارک ملی بمو با 620 گونه گیاهی در همین وسعت کم منحصر به فرد است  که 30 گونه آن بومی و اندمیک است. این پارک با داشتن گونه های جانوری زیادی از جمله پلنگ آهو پازن، قوچ و میش شیراز، کفتار، گرگ، روباه ، خرگوش و ... و همچنین بیش از 50 گونه پرنده کلکسیونی از تنوع زیستی بالا دارد.

این فعال محیط یست می افزاید: متاسفانه سال گذشته مجوز تاسیس پالایشگاه دوم در پارک ملی بمو صادر شده و به تبع آن عبور خط لوله نفت از قلب زیستگاههای بمو بر خلاف ضوابط و دستورالعمل های محیط زیستي است.

او می افزاید : در حالی که شهر زرقان بر طبق تحقیقات دانشگاه شیراز آلودگی بالایی دارد و دشت زرقان به علت قرار گرفتن در بین کوهها بیش از نیمی از سال دارای وضعیت وارونگی دما یا اینورژن است هرگونه ساخت صنایع آلاینده در این محدوده خیانت به کودکان و زیست مندان پارک ملی بمو است.

کاظمینی می افزاید: از سمت شرق شهر زرقان و غرب پارک ملی بمو از تنگه آب بز خط لوله نفت با عبور از باغات انگور و تخریب شیب ها و دامنه ها بدون اجازه صاحبان باغ ها به پشت فنس پارک ملی بمو رسیده است در حالی که چشمه آب بز که در بدترین شرایط خشکسالی آب دارد و آبشخور قوچ و میش و پازن ها است در آستانه نابودی قرار گفته است. از سمت شرق پارک ملی بمو هم در منطقه بند امیر در محلی به نام شول قسمتی دیگر از این خط لوله در پشت فنس پارک ملی بمو توقف کرده و اماده است که با آمدن مسئولی در منطقه و توجیه ایشان که لابد این  خط لوله داخل پارک ملی بمو می تواند هزاران شغل ایجاد کند مجوز ان صادر شود و خط لوله نفت را عبور دهند و تیر خلاص را بر پیکر پارک بمو بزنند.

 اين همه اصرار براي عبور خط لوله از داخل پارك براي چيست؟

وی می گوید: چرا وقتي خط لوله ميعانات گازي را از بيرون پارك توانستند عبور دهند حالا اصرار دارند كه خط لوله نفت حتما از  داخل پارك عبور داده شود ؟ ايا اين اقدام براي اين نيست تا زمينه براي ساخت پالايشگاه و عبور ساير خطوط لوله انتقال فراهم شود و گرنه از همان مسير قبلي ميعانات گازي اين يكي را هم عبور مي دادند.

كاظميني تصريح كرد: اگر انجام برخي اقدامات در پارك هاي ملي ممنوع است خب ديگر نيازي به اين همه تعلل نيست اما عجيب است كه محيط زيست استان با وجود صراحت قانون نظر نهايي اش را قاطعانه اعلام نمي كند و انگار منتظر هستند تا سازمان تصميم بگيرد كه اميدي هم به سازمان محيط زيست نداريم.

اين فعال محيط زيست خاطر نشان كرد: در تاریخ 22/4/91 مدیر کل محیط زیست استان فارس در مصاحبه با خبرگزاری فارس که در روزنامه خبر جنوب چاپ شد می گوید که در توافقات صورت گرفته سال گذشته رییس سازمان با مسئولان استانی و وزارت نفت قرار بر این است که خط نفت از پارک ملی بمو با مجوز کمیسیون زیر بنایی دولت از محلی که کمترین آسیب را به پارک برساند عبور کند و جالب اینجاست که در  کمیسیون زیر بنایی دولت کسانی می خواهند از پارک ملی بمو دفاع کنند که خود عامل بوجود آورنده این مشکل بودند و قبلا در دفاع از تاریخچه و پالایشگاه سخن ها گفته اند انگار نه انگار که آنها متولی محیط زیست کشور هستند .

او می گوید: محیط زیست فارس در سالهاي اخير به شدت آسیب دیده است شايد به این علت که چیزهای دیگری بر حفظ محیط زیست تقدم پیدا کرده است.

کاظمینی افزود: امیدوارم همانطور که در سال گذشته دیوان محاسبات از سازمان محیط زیست در مورد مجوز پالایشگاه دوم در کنار پارک ملی بمو توضیح خواست مجددا سازمان بازرسی کل کشور، دیوان محاسبات و فراکسیون محیط زیست مجلس ضمن تحقیق و تفحص در این مورد اجازه ندهند که کسی زندگی و سلامت و جان مردم و منابع ملی و زيستي کشور را فدای منافع کوتاه مدت کند .

کد خبر : 91071006

گزارش سبزپرس از خطر نابودی حيات‌وحش منطقه کجور؛
شکار غیرمجاز و مسدود شدن آبشخورها، حیات وحش کجور را تهدید می کند

محمدحسین ملایی کندلوسی: منابع طبيعي، جنگل ها و موجودات زنده هر سرزميني از ارزش، اهميت و جايگاه بسيار ويژه‌اي برخوردار هستند و به‌عنوان ثروت‌هاي ملي از آنها ياد مي‌شود. جنگل‌ها به عنوان یکی از منابع تعديل کننده هوا و توليد اكسيژن و زيبايي بخش محیط زیست انسانی، زندگي‌هاي گوناگوني را در دل خود جاي داده است كه يكي از شگفتي‌ها و زيبايي‌هاي جهان هستي به شمار مي‌رود.‌ جنگل ها همچنین مامن و پناهگاه و به عبارتی محل زندگی انواع موجودات و حیات وحش به شمار می رود که در چرخه طبیعی زیست محیطی نقشی به سزا دارند.

به گزارش سبزپرس، در استان مازندران سرزمين كوهستاني و سرسبز كجور نیز از جمله نقاطي است كه جنگل‌ها و كوه‌هاي سر به فلك كشيده آن مامن و پناهگاه حيات وحش طبيعي است که وحوشي همچون گوزن، بزكوهي (کل) و شوكا را در دامان خود جای داده است که این حيوانات زيبا و ارزشمند از گذشته هاي بسيار دور در دل كوه‌ها و جنگل‌هاي مرتفع كجور جست‌وخيز كنان زندگي طبيعي و دور از هر گونه خطري را سپري مي‌كردند و جالب اينكه اين حيوانات منحصر به فرد نه تنها هرگز به حريم زندگي انسان‌ها تعرضي نكردند، بلكه همواره وجودشان در كوه‌ها و جنگل‌ها زيبايي و جلوه‌اي خاص به طبيعت بكر و پرطراوت كجور بخشيده است.

اما اكنون در آستانه فرارسیدن فصل پاییز نگراني هایی مبنی بر شكار غيرقانوني و پنهاني گوزن، بزكوهي و شوكا در ارتفاعات كجور به وجود می آید که مستلزم نگاه ویژه محیط زیست به این پدیده شوم است.

شكار غيرقانوني و بي‌رويه حیات وحش در ارتفاعات روستايي كجور از سال‌هاي گذشته تا به امروز همچنان ادامه دارد و حتي حضور برخي شكارچيان غريبه نيز در اين بين تامل برانگيز است. این اقدامات غیرقانونی در ارتفاعات كجور، در فصول پاييز و زمستان بيشتر ديده مي‌شوند، شكارچيان به دفعات مكرر و در گروه‌هاي چند نفره با سوءاستفاده از خلوت بودن مناطق روستايي كجور و به‌صورت شبانه به ارتفاعات جنگلي رفته و با كمين كردن، اقدام به شكار غيرقانوني گوزن، بزكوهي و يا شوكا مي‌كنند.

همچنين يكي ديگر از مواردي كه وحوش به ويژه گوزن، بزكوهي و شوكا را با خطرات جدي روبه‌رو كرده است، مسدود كردن چشمه‌ها در دل جنگل ها است. این چشمه ها كه جزيي از منابع طبيعي و ملي محسوب مي‌شوند، با هدف استفاده شخصي مسدود می شوند در حالی که این چشمه ها، آبشخورهای طبیعی وحوش هستند که مسدود شدن آنها، در كنار شكار غيرقانوني، نسل گونه های حیات وحش جنگل را با خطر مواجه ساخته است.

«علی اصغر حسین عمویی» رئیس اداره محیط زیست شهرستان نوشهر در گفتگو با سبزپرس اظهار داشت: همه ساله به علت حساسیت ویژه ای که در منطقه البرز مرکزی وجود دارد، در مناطق کوهستانی و جنگلی چادرهایی برای حفظ و حراست از حیات وحش غنی در مناطق حفاظت شده در حوزه استحفاضی نوشهر و کجور برپا می شود.

وی افزود: در این مناطق وحوشی مانند مرال، شوکا، کل و بز، خرس قهوه ای، پلنگ و گربه وحشی و پرندگانی همچون عقاب ها، قرقاول و سایر گونه ها زندگی می کنند.

عمویی اظهار داشت: در فصل گاوبانگی و جفت گیری نیز در چندین نقطه جنگلی در حوزه استحفاظی، چادرهایی برای استقرار محیطبانان و حفاظت از وحوش برپا می شود.

وی ادامه داد: علاوه بر اکیپ ثابت ، تقریبا حدود سه اکیپ سیار نیز بصورت نامحسوس به گشت زنی در جاده های جنگلی و داخل جنگل مشغول هستند.

این مسئول محلی درباره تخلفات صورت گرفته در حوزه شکار غیرقانونی تصریح کرد: در طول این مدت، چهار مورد تخلف شناسایی شد که طی آن یک مرال و یک بز کوهی به صورت غیرقانونی شکار شدند و از دو مورد شکار دیگر نیز پیشگیری شد و شکارچیان متخلف دستگیر و تحویل مراجع قانونی شدند.

به گفته وی در ایام زمستان و زمان بارش برف مقدار قابل توجهی دانه و غذا در زیستگاه های قرقاول و همچنین علوفه برای وحوشی نظیر بزکوهی و مرال و ... توزیع می شود.

کد خبر : 91071008

خودروهاي 600 ميليون توماني در پاركينگ اداره كل محيط زيست سيستان و بلوچستان
خريد سه دستگاه تويوتا لندكروزر 2012 توسط محيط زيست

در آستانه ولادت امام هشتم شيعيان ،‌كه روز محيطبان نامگذاري شده ،‌ برخي محيطبانان استان سيستان و بلوچستان از خريد سه دستگاه تويوتا لندكروزر مدل 2012 توسط اداره كل اين استان در زاهدان خبر دادند.

به گزارش سبزپرس و بر اساس گزارشهاي ارسالي ،‌ هم اكنون سه دستگاه تويوتا لندكروزر 2012 ( دو دستگاه به رنگ سفيد و يكي به رنگ مشكي) كه گفته مي شود هر دستگاه آن به قيمت 197 ميليون تومان خريداري شده در پاركينگ اداره كل محيط زيست در زاهدان در انتظار نمره گذاري است .

در همين حال گفته مي شود يك دستگاه پرايد ،‌دو دستگاه سمند و دو دستگاه كاپرا هم توسط اين اداره كل خريداري شده كه هنوز هيچ كدام شماره نشده و در پاركينگ اين اداره كل نگهداري مي شوند .

يكي از محيطبانان در گفتگو با سبزپرس با گلايه از خريد خودروهاي گران قيمت توسط محيط زيست گفت: مي گويند هنوز دو دستگاه تويوتا لندكروزر ديگر هم هست كه قرار است خريداري شود كه در اين صورت تعداد اين خودروها به 5 دستگاه مي رسد در حالي كه سازمان محيط زيست با يك ميليارد تومان مي توانست دهها پاسگاه در مناطق استان ايجاد كند و يا دهها دستگاه تويوتا هايلوكس 2700 براي ادارات و مناطق خريداري كند اما مشخص نيست چرا اقدام به خريد اين خودروهاي گران قيمت آخرين مدل كرده اند.

وي افزود: آيا اين درست است كه در مركز استان عده اي مدير سوار اين خودروها شوند در حالي كه ما با حقوق بخور و نمير بايد سر كنيم . لااقل براي اسحله هاي ما فشنگ تهيه كنند كه حتي برخي محيطبانان با سلاح خالي از فشنگ، در مناطق حضور دارند .

کد خبر : 91071010

تولیدکننده یا مصرف کننده ؛ مقصر اصلی بدهکاری زمین کدام است؟!

چرا دراز شدن پاي يك پروانه مي تواند نگران كننده باشد؟

    می‌گویند: دانشمندان ژاپنی ثابت کرده‌اند پاهای نوعی پروانه ساکن در زیستگاهی که هزاران کیلومتر از ایران دور است، دارد بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود!

    می‌گویم: مهم نیست که چقدر با ایران فاصله دارد، مهم این است که نه فقط مردم ژاپن، که همه مردم جهان - از جمله ایرانیان - باید نگران درازتر شدن پای این پروانه باشند!
    در یادداشت پیش رو که امروز در صفحه 13 روزنامه اعتماد هم منتشر شده است، به چرایی این نگرانی پرداخته‌ام:

    برخي مردم جهان - به ويژه ما ايراني ها - ممكن است به تدريج ماجراي سونامي اسفندماه 1389 و بروز فاجعه در نيروگاه داييچي- Dai-ichi - واقع در فوكوشيماي ژاپن را فراموش كنند: اما بي‌شك ژاپني‌ها نه تنها هرگز فراموش نخواهند كرد، بلكه ممكن است با وجود گذشت بيش از 500 روز از آن رويداد دلخراش، همچنان بر ابعاد نگراني‌هاشان افزوده شود. به عنوان مثال، اخيراً دانشمندان ژاپني با قطعيت بروز يك جهش ژنتيكي را در نوعي پروانه محلي موسوم به Zizeeria maha به اثبات رسانده‌اند: جهشي كه البته مي‌توانست زياد نگران‌كننده نباشد، اگر روي پروانه‌اي شكل مي‌گرفت كه زيستگاهش در اطراف فوكوشيما نبود! ولي اينك، جهش يادشده به شدت بر ابعاد نگراني‌ها افزوده است: زيرا متخصصان ژاپني مي‌گويند آلودگي‌هاي حاصل از بروز آن فاجعه اتمي و نشت رادیواکتیو، سبب پيدايش ژن‌هاي معيوب شده و در نتيجه پروانه‌هاي اين منطقه، پا ها و شاخك‌هاي درازتري پيدا كرده‌اند و شكل بال‌هاشان نيز به طرز غيرعادي تغيير يافته است. تأمل‌برانگيزتر آن كه در نسل اول اين پروانه‌ها فقط آثار تغيير و جهش در حد 12 درصد ظاهر شده بود، اما اينك از مرز 52 درصد گذشته و همچنان در حال گسترش است.
    چنين است كه دانشمندان ژاپني، شايد با وجود ميل اغلب دولتمردان محافظه كارشان كه ترجيح مي دهند وانمود كنند همه چيز آرام و ابعاد آن اتفاق ناخوشايند در داييچي كاملاتحت كنترل است: چاره يي نداشتند تا به وظيفه خود عمل كرده و نسبت به افزايش جهش‌هاي ژنتيكي در پروانه‌هاي جمع‌آوري شده در اطراف منطقه فوكوشيما هشدار دهند: هشداري كه نه فقط مردم ژاپن بايد آن را جدي بگيرند، كه همه‌ی مردم ساكن در همه‌ی قاره‌هاي جهان بايد به ابعاد آن بيانديشند و آن را جدي بگيرند.

    وقتي چند سال پيش جانورشناسان آمريكايي دريافتند كه علت ضعيف شدن جدار بيروني تخم‌هاي پنگوئن‌ها در جنوبگان و احتمال نابودي نسل اين حيوانات زيبا، ناشي از مصرف ددت توسط بشر در نيم قرن پيش است: يا وقتي كه مي‌شنويم پلاستيك‌هايي كه آدم ها در طول 50 سال اخير وارد محيط زيست كرده اند، اكنون به از بين بردن یا در معرض انقراض قرار گرفتن نسل 247 آبزي در اقيانوس آرام منجر شده است: حق داريم و بايد كه به ابعاد كشف اخير دانشمندان ژاپني بيش از پيش توجه كرده و نگران شويم! حق نداريم؟ چرا که اگر آثار نشت رادیواکتیو در فوکوشیما، توانسته منجر به بروز جهش ژنتیکی در نوعی پروانه شود، چه بسا که قادر باشد، جهش‌های دیگری را بر روی آن گروه از آبزیان دریا، پرندگان، گیاهان و دیگر موجوداتی بوجود آورد که ممکن است باواسطه یا بی‌واسطه در زنجیره غذایی به انسان برسند و آنگاه این دیگر فقط مردمان ساکن در سرزمین کوچک ژاپن نیستند که از ابعاد این جهش ژنتیکی آسیب خواهند دید! نه؟
    به یاد بیاوریم، یکی از بندهای بیانیه پایانی جنبش غیرمتعهد در تهران را که تمامی اعضا خواستار خاورمیانه‌ای عاری از سلاح‌های هسته‌ای شدند و بیاد بیاوریم که دولت آلمان در پاسخ به درخواست مردمش تصمیم گرفته تا 9 نيروگاه اتمي خود را تا سال 2022 از مدار خارج کند .
    خواستم بگویم که کاش در بیانیه تهران یک گام فراتر رفته و خواستار جهانی بدون جنگ‌افزار یا نیروگاه اتمی می‌شدیم و هزینه‌های گزاف در این حوزه را به سوی استحصال کارآمدتر و ارزان‌تر انرژی خورشیدی و بادی هدایت می‌کردیم که بی‌شک جهانی امن‌تر با محیط زیستی سالم‌تر برای همه به ارمغان می‌آورد و این البته به عدالت نزدیک‌تر است! نیست؟

پژوهشی که قانون ایمنی زیستی را به چالش می‌کشد!

    زمانی که علی لاریجانی در مقام رییس مجلس شورای اسلامی در 21 مرداد 1388، قانون جنجالی ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران را سرانجام برای اجرا به رییس جمهور ابلاغ کرد؛ بسیاری از مخالفان این قانون همچنان ناباورانه و نگران به پیامدهای آن چشم دوخته بودند (حتی خبرگزاری محیط زیست ایران در آن زمان، این ماجرا را داغ‌ترین خبر محیط زیستی خود نامید و از یک افشاگری بزرگ خبر داد). در حقیقت، هر چند از بکارگیری محصولات تراریخته در دنیا که با دستکاری ژنتیکی ساخته می‌شوند) موسوم به Genetically modified Organism یا GMOs) حدود 15 سال می‌گذرد، اما منتقدین این روش بر این باورند که چنین زمان اندکی هرگز پاسخگوی بررسی دقیق آثار درازمدت این دستکاری‌ها بر روی سلامت مصرف‌کنندگان و جهش‌های ژنتیکی ناخواسته نیست. 
    اینک، امّا انتشار یک گزارش علمی توسط گروهی از دانشمندان فرانسوی در هفته گذشته، سبب شد تا بار دیگر مخالفت‌ها نسبت به فراگیرترشدن استفاده از چنین روش‌هایی در جهان افزایش یابد. بر بنیاد آزمایش‌های اخیر که نتایج آن روز چهارشنبه گذشته – 29 شهریور 1391 – در بسیاری از مجلات علمی، روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های معتبر جهان منتشر شد، تأیید گردید که مصرف محصولات غذایی اصلاح شده از نظر ژنتیکی یا همان محصولات تراریخته، می‌تواند برای سلامتی انسان‌ها خطرناک باشد. زیرا دانشمندان فرانسوی با تکیه بر یک سری آزمایش‌های گسترده بر روی موش‌های آزمایشگاهی، نشان دادند که مصرف تراریخته‌ها به تولید تومور و خرابی دستگاه‌های داخلی بدن می‌انجامد.
    به دنبال انتشار این گزارش، گروه پرشماری از فرانسوی‌ها و دیگر مردم ساکن در اروپا، در همان روز در مقابل پارلمان اروپا به تولید مواد غذایی تراریخته و شرکت‌های وابسته به آن اعتراض کردند. نکته‌ای که حیرت نگارنده را از میزان نفوذ رسانه‌های گروهی در اروپا در بین مردم و درصد قابل توجه خوانندگان روزنامه برانگیخت! چرا که متأسفانه هرگز فکر نکنم با درج چنین خبری در همه‌ی روزنامه‌های تهران هم، بتوان شاهد کوچکترین اعتراضی در همان روز و در مقابل صحن بهارستان یا سازمان حفاظت محیط زیست باشیم! کیست که نداند چرا اینگونه است؟
    بگذریم ...
    آنچه که نگارنده در صدد هشدار آن است، یادآوری یک رخداد تاریخی مربوط به دهه‌های میانی قرن بیستم است؛ زمانی که توماس بورولوگ، معروف به پدر انقلاب سبز در کشاورزی، پیروزمندانه و سرخوشانه اعلام کرد با بکارگیری انواع مختلفی از مواد سمی و آفت‌کش (مانند د.د. ت) می‌توان غذای کافی برای همه‌ی مردم ساکن در کره زمین فراهم کرد و کابوس مالتوس را برای همیشه به خاطره‌ها سپرد. لیکن چند دهه بعد ثابت شد که مصرف د.د.ت و بسیاری از آن آفت‌کش‌ها، بیشتر از آن که آینده زندگی در کره زمین را روشن کنند، تیره و تار می‌کنند. به نحوی که اینک سالهاست مصرف چنین سمومی در کشاورزی ممنوع شده و روش‌هایی چون بی‌خاکورزی توصیه می‌شود. در مورد محصولات تراریخته هم، شاهد شنیدن شعارها و جملاتی بسیار شبیه بورولوگ بوده‌ایم؛ شرکت‌های تولید کننده این محصولات مشکوک، با قاطعیت از کیفیت مطلوب محصولات‌شان خبر داده و آن را یگانه راه مقابله با تهدیدات امنیت غذایی معرفی کرده‌اند؛ به نحوی که هم‌اینک در ایالات متحده آمریکا بیش از 62 میلیون هکتار از اراضی به کشت چنین محصولاتی نظیر سويا ، ذرت ، پنبه ، كلزا و برنج اختصاص یافته است؛ رقمی که در آرژانتین به حدود 21 میلیون هکتار، برزیل 15 ميليون هكتار، هند 7 ميليون هكتار، كانادا 6 ميليون هكتار و چين 4 ميليون هكتار می‌رسد . محصولاتی که با افتخار از صفت مقاومت به علف‌كش در كنار صفت مقاومت به آفات در آنها یاد می‌شود و قرار بوده در ایران هم دست کم نیم میلیون هکتار از وسعت اراضی کشاورزی به تولید آنها اختصاص یابد.
    گاه با خود می‌اندیشم: این همه سرعت برای افزایش شمار آدم‌ها و فراهم کردن غذا به هر بهایی و با هر کیفیتی در کره زمین برای چیست؟ آیا بهتر نیست به جای تأمین غذا با چنین کیفیت تردیدآمیزی برای دهان‌های پر شمار ِگرسنه، بکوشیم تا با کاهش نرخ زاد و ولد در کره زمین، زندگی با کیفیت‌تری را برای همگان تحقق بخشیم؟ آیا این به عدالت نزدیک‌تر نیست؟

منبع: http://darvish100.blogfa.com/post-2247.aspx

تخریب شتابان پردیس‌های تهران نشانه چیست؟!

    هفته گذشته پایگاه خبری فضای سبز و محیط زیست ایران (سبزپرس)، اقدام به انتشار گزارشی مصور از روند خاموش اما شتابان قطع درختان در یکی از باغ‌های قدیمی منطقه شمیران واقع در جنب اردوگاه شهید باهنر (منظریه سابق) و پارک جمشیدیه کرد  که متأسفانه تا این لحظه هیچ واکنشی را از سوی مسئولین شهرداری و معاونت فضای سبز این نهاد شاهد نبوده‌ایم. این در حالی است که برخی از درختان قطع شده در این باغ 2.5 هکتاری، بین 50 الی 100 سال عمر داشته و به وسیله‌ی کاریزی پرآب و قدیمی، سالهاست که مشروب می‌شده‌اند. حتا برخی از شهروندان تهرانی و ساکن در محل - از جمله دکتر کاظم اکبری - به نگارنده گفتند: تاکنون چندین بار مراتب اعتراض خود را به مسئولین شهرداری و واحد پیگیری شکایات مردمی گزارش کرده‌اند، اما عملاً روند خشک کردن درختان (با ریختن مخفیانه و شبانه مواد سمی در پای آنها) و قطع پایه‌های خشک شده بیش از یک سال است که ادامه دارد؛ چرا که انگار برج‌های چند میلیاردی در نوبت استقرار در محل قرار گرفته‌اند! چرا؟

    مگر همین مسئولین شهرداری تهران نبودند که سال گذشته در مواجهه با قطع درختان در باغ قلهک وابسته به سفارت انگلیس در تهران، شدیدترین واکنش‌ها را نشان دادند و بسیاری از فعالین محیط زیست هم ضمن محکوم کردن اقدام سفارت انگلیس، خواستار آن شدند تا این رویه شهرداری، در دیگر زمینه‌ها هم گسترش یافته و دیگر شاهد نابودی بهترین و سبزترین پردیس‌های این شهر دود گرفته نباشیم؛ شهری که سرانه‌ی فضای سبز شهروندانش با حدود 12 متر مربع، فاصله بسیاری تا استانداردهای جهانی آن (25 متر مربع) دارد.

    یادمان باشد اگر به نقشه‌های موجود از شهر تهران مربوط به سال 1335 نگاه کنیم، با شگفتی درخواهیم یافت که متجاوز از 70 درصد محدوده‌ی تهران امروز در آن زمان، پوشیده از باغ و سبزینه بوده است؛ نسبتی که در سال 1355 به 55 درصد کاهش یافت و اینک در بهترین و خوشبینانه‌ترین برآوردها، تنها حدود 15 درصد از آن مساحت، همچنان دارای پوشش سبز است . به راستی اگر نام این فرآیند ویران‌گر و پس‌رونده، بیابان‌زایی نیست، پس بیابان‌زایی چیست؟ آن هم بدترین و شتاب‌ناک‌ترین نوع بیابان‌زایی با ریشه انسانی در سرزمینی که از بیشترین و متراکم‌ترین تسهیلات رفاهی، دانشگاه و طبقه تحصیل‌کرده و فعال محیط زیست هم برخوردار است!

 

     آقای قالیباف عزیز:

    آیا حق نداریم نگران شویم و از خود بپرسیم: اگر سرنوشت محیط زیست تهران در نزدیک‌ترین فاصله به رکن چهارم دموکراسی و در پیشگاه نمایندگانی از رسانه‌های گوناگون دیداری، شنیداری، نوشتاری و مجازی این است؛ دیگر چه انتظاری داریم که رویشگاه جنگلی محمدآباد ریگان در جنوب بم حفظ شود؟!

    این در حالی است که شهرداری تهران، در دوران مدیریت محمّدباقر قالیباف برای نخستین بار اقدام به تأسیس شایسته یک نهاد سبز با عنوان ستاد محیط زیست کرده و هر از چندگاه پاتوق‌های محیط زیستی با حضور فعالان این حوزه برپا می‌کند و همین چندی پیش هم یک جشنواره محیط زیستی در بوستان ولایت را برپاداشت. آیا آن تظاهرات دیداری نباید دست‌کم منجر به مشاهده قاطعیت بیشتر شهرداری در مواجهه با افرادی باشد که به راحتی و برای برخورداری از سودی بیشتر، بهترین، مؤثرترین، بی‌ادعاترین و خاموش‌ترین زیستمندان شهر که همانا درختان مظلومش باشد را به تیغ تبر مهمان می‌کنند و تیشه به ریشه می‌زنند؟

 

    انعکاس در روزنامه آرمان

 

پیامدهای دخالت انسان در محیط

  اکوسیستم های بزرگ جهان آن چنان در معرض تخریب قرار دارند که این امر به صورت بزرگترین معضل جوامع انسانی درآمده است. ارقام زیر دلهره آور هستند: 50-25 درصد از چوشش گیاهی و گونه های جانوری پیش از پایان سده جاری مضمحل خواهند شد. جنگلها از نظر وسعت رو به کاهش و بیابانها رو به گسترش دارند. فرسایش، خاکهای حاصلخیر را از میان بر می دارد. گرمایش کرده زمین به اثرات مخربی بر محیط زیست دارد. تئودور روزولت در 1959 م. گفت: اگر نسل فعلی به تخریب منابع ادامه دهد، برای فرزندان ما چیزی باقی نخواهد ماند. پیش از او، مالتوس در سده 18 م. رابطه میان افزایش جمعیت و منابع غذایی را مطرح ساخت. اینها و سایر دلنگرانیها زمینه ساز سکل گیری فعالیتهای سبزها و دیگر نهادهای غیردولتی هوادار اکولوژی در اروپا شد. جغرافیدانان امروزی نمی توانند آنچه را که بر سر محیطهای کره زمین می آید، تحمل کنند. خسارات هوارده به هوا، آب، خاک و پوشش گیاهی جغرافیدانان را وادار به اتخاذ دیدگاهی متفاوت و معتدل تر به جهان وادار می سازد. اگر چه آنان نسبت به داده هایی که اکولوژیستها در مورد خرابیهای ناشی از فعالیتهای انسانی، نظر متفاوتی دارند، اما این معضل آنقدر جدی است که بنیادهای لازم را برای تحلیلهای جغرافیایی آتی فراهم می سازد.

http://www.ensani.ir/fa/content/168800/default.aspx

عکس های پاکسازی مشارکتی جنگل - 24 شهریورماه 1391

دومين برنامه پاكسازي مشاركتي جنگل در پاسداشت دهه تنوع زيستي ملل متحد روز جمعه 24 شهريورماه 1391 در عرصه های

جنگلی استانهاي كرمانشاه، چهار محال و بختياري، گيلان،

مازندران،‌ گلستان، فارس، كردستان و اصفهان با همكاري

سازمانهاي دولتي و غير دولتي فعال زيست محيطي از جمله کانون انسان پاک، زمین پاک برگزار شد.

کانون انسان پاک، زمین پاک و گروه توسعه پایدار هرمد بهمراه

دیگر حامیان محیط زیست برای پاکسازی عرصه های جنگلی

مازندران (محور ساری نکا، پناهگاه حیات وحش سمسکنده،

محور منتهی به روستای زرین آباد) در روز جمعه شرکت کردند.

http://www.phce.org/imagegallery/902--24-1391.html

چندی پیش در خبر ها آمد تولید پسته ایران جایگاه نخست جهانی را از دست داد و با یک پله سقوط در مکان دوم ایستاد.

بررسی از دست دادن جایگاه نخست تولید پسته در جهان سبب شد تا از محمدحسین کریمی پور، رییس کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران و نماینده انجمن پسته ایران در این کمیسیون بخواهیم در کافه خبر حاضر شود تا درباره آن توضیح دهد.

گفتنی است کریمی پور چندی پیش تحقیق جامعی از تاثیر خشکسالی بر کشاورزی ایران را در نشست هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران ارائه کرد تا این موضوع نیز بخشی از گفت و گو خبرآنلاین با او باشد.

شما کاربران خبرآنلاین در صورتیکه سوالی در رابطه با  بخش کشاورزی از محمدحسین کریمی پور، رییس کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران و نماینده انجمن پسته ایران دارید می توانید با درج نظر در انتهای همین خبر آن را مطرح کنید. 

3939: کد خبر-http://www.khabaronline.ir/detail/240737/economy/agricultural

بیست‌و‌یکمین نشست کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن اتاق تهران با چند دستورکار مختلف و حضور مهمانان متفاوت سخن خود را آغاز کرد. نشستی که در آن هم به استفاده از فناوری‌های نوین در کشاورزی پرداخته شد و هم مشکلات صنعت قند و شکر کشور مورد بحث قرار گرفت. صنعت نساجی هم در این نشست دقایقی را به خود اختصاص داد تا گلایه‌های خود از سازمان استاندارد و مخالفت با واگذاری تنظیم بازار پنبه به وزارت جهادکشاورزی را اعلام کند.

هم‌چنین مباحث جنبی دیگری هم‌چون افزایش ضایعات نان و بازار شیر نیز توسط اعضا، کارشناسان و مهمانان کمیسیون مورد بحث و بررسی قرار گرفت و وضعیت فعلی و مشکلات موجود مورد رصد قرار گرفت.

به گزارش خبرآنلاین در ابتدای نشست براساس برنامه همیشگی شاهرخ ظهیری از اعضای کمیسیون خواست تا اخبار روز و گزارش‌هایی که به موضوعات کمیسیون مربوط است و در دو هفته قبل منتشر شده مرور کنند. اولین و شاید مهمترین این خبرها نیز از زبان مصطفی مهاجرانی بیان شد. این کارشناس کمیسیون کشاورزی با اشاره به این که قرار بود در اجرای قانون هدفمندی یارانه ها و با طرح ارتقا کیفی نان، ضایعات آن کاهش یابد گفت: «براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نه تنها ضایعات نان کاهش نیافته بلکه دچار افزایش شده است.» به گفته مهاجرانی ضایعات نان تنها در شهر تهران حدود 150 هزار تن اعلام شده که ارزشی برابر ده میلیارد تومان دارد که با احتساب ضایعات نان در سایر شهرها به 600 هزارتن به ارزش 40 میلیارد تومان می‌رسد. مهاجرانی با بیان این که تاکنون این میزان ضایعات نان نداشته‌ایم دلیل این همه ضایعات را عدم توجه کافی به پروسه پخت نان، جنس گندم و آرد دانست.
محمدرضا ارجمندی دیگر کارشناس کمیسیون با عجیب خواندن این رقم به ضایعات یک میلیون و 800 هزار تنی ضایعات نان در کل کشور اشاره کرد و گفت: «پیش از این ضایعات نان در کل کشور این رقم بود و افزایش آن به 150 هزار تن اصلا مناسب نیست.» ارجمندی مقدار زیادی از ضایعات نان را مربوط به دوران آماده‌سازی و پخت نان دانست و گفت: «زمانی به گندم ایران اتهام می‌زدند که نان نمی‌شود اما این اتهام نادرستی بود. در ایران گندم قم برای نان ضعیف است برای همین آن را با گندم گرگان مخلوط می‌کردند و بعد هم مدتی می گذاشتند در سیلو بماند اما در حال حاضر نه آن اختلاط گندم انجام می‌شود، نه خواب گندم در سیلو صورت می‌پذیرد و بعد هم نحوه پخت اشتباهاتی دارد که منجر به افزایش ضایعات نان می‌شود.»

3939 : کد خبر-http://www.khabaronline.ir

 محمد هیراد حاتمی:

چندی پیش در نشست هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران حاصل پژوهشی از خشکسالی در ایران و تاثیر آن بر اقتصاد کشور مطرح شد. همین موضوع دست آویزی شد تا از محمدحسین کریمی پور، رییس کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران دعوت کنیم تا در کافه خبر حضور پیدا کند. کاربران خبرآنلاین سوال های تقریبا مشابهی را از او مطرح کرده بودند که به زعم کریمی پور سر فصل های بسیار مهمی در کشاورزی ایران به شمار می آید. بنابراین سوال ها را در هم ترکیب کردیم تا به طور دقیق تری گفت و گو را انجام داده باشیم. وقتی به استراتژی کشاورزی در ایران رسیدیم در میانه ها توضیحات به یکباره داغ دل کریمی پور تازه شد و بر گفته های محسن خلیلی عراقی پیر صنعت ایران تاکید کرد که در فقدان یک استراتژی چه میزان هزینه می دهیم. در بخش دیگری او به اهمیت کشاورزی در ایران اشاره کرد که در همسایگی پاکستان را با این همه لانه های القاعده مشاهده می کنید. بالاتر افغانستان وجود دارد که بزرگترین عرصه نبرد های چریکی دنیا است. ده کیلومتر این طرف تر و در سیستان و بلوچستان آرامش مطلق را مشاهده می کنید. 200 کیلیومتر این طرف تر می آیید و در کرمان و یزد مشاهده می کنید خانمی نیمه شب بین دو شهر در حال رانندگی است. این اتفاق به زعم کریمی پور مرهون شبکه گسترده ای از روستاها، باغ ها و مناطق مزروعی است که در کنار آن روستا ها راه ها و رفت و آمد ایجاد شده است. آنچه در ادامه خواهید خواند متن گفت و گو با محمدحسین کریمی پور، رییس کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران است:

 

کلمه « خشکسالی » این روزها دیگر برای بسیاری از شهروندان از اهمیت دو چندانی برخوردار است. به دفعات هم بحث و گفت و گو و تذکر درباره خشکسالی عنوان شده است. با وجود اینکه سالیان است در رابطه با مشکل خشکسالی می شنویم آیا راهکاری برای مقابله با آن وجود ندارد؟
ما دو مفهوم داریم که باید آنها را از همدیگر جدا کنم؛ نخست مفهومی به نام « خشکی » و دیگری مفهومی به نام « خشکسالی » است. معمولا مفهوم « خشکی » یک صفت ثابت است. به طور مثال ما می گوییم « آقای x بلند قد است » و این طور نیست که یک روز هفته ایشان بلند قد باشد و روزی دیگر در هفته کوتاه قد شود. مفهوم اینکه می گوییم فردی بلند قد است یعنی وقتی آقای x را با بقیه افراد مقایسه می کنیم صفت بلند قد را به او می دهیم. « خشکی » هم اینطور است. وقتی می گوییم کشور یمن خشک است یعنی با توجه به موقعیت جغرافیایی، یمن کشوری است که در آن بارندگی کمی اتفاق می افتد و سهم آب این کشور نسبت به متوسط دنیا کم است. اینطور نیست که سالی در یمن « خشکی » کم باشد و یک سال دیگر « خشکی » در آن زیاد باشد. بنابراین « خشکی » در واقع یک صفت است که به جغرافیای کشور بستگی دارد. یک صفت دیگر تحت عنوان « خشکسالی » داریم. یعنی کشوری ممکن است اصلا خشک نباشد که در این رابطه می توان به مناطق شمالی ایالت متحده آمریکا اشاره کرد. نمی توان گفت ایالت داکوتا خشک است یا اینکه حتی وایومینگ خشک است. اما می توان گفت داکوتا و یا دایومینگ دچار یک خشکسالی تاریخی پنجاه ساله شده است. یعنی نسب به متوسط خودش به طور معنی داری بارش آن کم بوده است. بنابراین خشکسالی یک صفتی است که یک سال هست و سالی دیگر امکان دارد نباشد.
وضعیت ایران در رابطه با پدیده خشکی و خشکسالی به چه شکلی است؟
اگر دو مفهوم « خشکسالی » و « خشکی » را فهمیده باشیم باید گفت که متاسفانه ایران کشور « خشکی » است؛ به طوریکه در منطقه ای قرار دارد که سطح متوسط بارش آن یک سوم متوسط بارش جهان است. غالب مناطق ایران بیابانی، نیمه بیابانی و کم باران است. از سوی دیگر ایران در دو سه دهه گذشته به شدت دچار پدیده خشکسالی است. یعنی سال هایی که میزان بارش متوسط سال از میزان میانگین پنجاه ساله پایین تر است به تعداد زیادی ملاحضه می شود. بنابراین صفت « خشکی » را برای ایران نمی توان درمان کرد. ما به طور مثال نسبت به اسکاتلند و مناطق اروپایی میزان بارش مان به طور معنی داری کم تر است.
اگر بخواهیم یک جمع بندی کنیم می توان گفت راهکاری برای مبارزه با خشکسالی وجود دارد؟ یعنی اینکه پیش بینی می کنیم پدیده خشکسالی در ایران حکمرانی کند. با این پیش بینی راهکاری برای مهار آن وجود ندارد؟
دو مفهوم « خشکی و « خشکسالی » را از هم جدا کردیم. ما در قصه آب در هر کشوری و یا در هر دشتی و یا در حوزه آبریزی شاهد آن هستیم که یک عرضه و یک تقاضا وجود دارد. یعنی طبیعت به هر کشوری مقداری آب شیرین قابل تجدید در هر سال عرضه می کند که ممکن است با خشکسالی کم یا زیاد شود. آن کشور هم با سامانه های کشاورزی، شهر، روستا، صنعت، معدن و نیاز های دیگری که دارد مقداری آب را مصرف می کند. ما اگر در منطقه خودمان نگاه کنیم سهم آب ما تقریبا یک نهم هر فرد روس است.
میزان آب مصرفی؟
خیر. آب شیرین در اختیار. یعنی اگر آب شیرین در اختیار ایران را در یک بطری بریزیم و به تعداد ایرانی ها تقسیم کنیم سهم هر ایرانی تقریبا یک نهم سهم هر روس است. در حالیکه سهم هر ایرانی دوازده برابر یک اشغالگر قدس است. به طور کلی به نظر می رسد در برخی کشور ها که دسترسی به آب بد تر از ما است مدیریت آب، مدیریت بهره ور تری است. به همین دلیل حتی مشاهده می شود اینگونه کشور ها تولیدات کشاورزی زیادی هم دارند که نمونه محصولات آنها را در کشور های زیادی می توان مشاهده کرد. بر اساس منطق پتانسیل آب اینگونه کشور ها نباید یک کشاورزی مهاجر داشته باشند. پس منطق اصلی کشورها این است که میزان آب شیرینی که طبیعت سالیانه در اختیارشان قرار می دهد چگونه می توانند با نیاز هایشان مدیریت کنند. این است که سرنوشت آبی یک کشور را رقم می زند و نه اینکه صرفا طبیعت چه اندازه در اختیار یک کشور آب قرار می دهد.

در ایران ما دو واقعیت داریم. نخست اینکه بارندگی یک سوم متوسط جهانی است و متاسفانه تعریق ما سه برابر متوسط جهانی است. یعنی ما یک سوم مردم جهان آب به دست می آوریم و اگر مواظب این آب نباشیم منطقه کویری و خورشید تابان و داغ ایران سه برابر زود تر از کشور های دیگر این آب را از دسترس ما خارج می کند. این مکانیسم اجازه می دهد که ما بگوییم تقریبا سالیانه 135 میلیارد متر مکعب در سال در بهینه ترین شرایط ایده آل آب شیرین قابل مدیریت داریم. امروز تقریبا 105 میلیارد متر مکعب آن را مدیریت کردیم و بیشتر از 90 درصد این آب را در کشاورزی مصرف می کنیم. ما یکی از شاخص های عدم توسعه یافتگی مان سهم آب صنایع و تولید های غیر کشاورزی است. غالبا در دنیا مصرف آب را به سه قسمت مصرف انسانی در شهر و روستا، کشاورزی و سایر تولیدات تقسیم می کنند. در دنیا سهم تولیدات غیر کشاورزی یعنی صنعت و معدن غالبا از آب نزدیک 22 درصد است. در ایران این کم تر از سه درصد است. در دنیا غالبا سهم مصرف آب کشاورزی نزدیک 70 درصد است و در ایران بیش از 90 درصد است. پس ما نه تنها وارد بخش کشاورزی که اگر وارد بخش شهری، صنعتی هم شویم اعداد بهره برداری مان اعداد خوبی نیست. یعنی آب را خیلی بد و با روش های غیر بهره ور تر ی حتی نسبت به شاگرد اول های منطقه مان داریم مصرف می کنیم. بنابراین در یک جمع بندی کلی می خواهم بگویم ما نمی توانیم طبیعت را مجبور کنیم که باران بیشتری را بباراند. واقعا هم در حد کشوری که 130 میلیارد متر مکعب پتانسیل آبی دارد یک پتانسیل آبی نزدیک بسیار بزرگی به خودمان نداریم که برویم و بخریم. مانند رژیم اشغالگر هم کشوری متجاوز نیستیم که به منابع آب بزرگ نزدیک خودمان نظر متجاوزانه داشته باشیم. بنابراین تنها راه موجود ما این است که میزان آبی را که داریم بهره ور تر ، منطقی تر و با درایت بیشتری مصرف کنیم.
این همان تغییر فرهنگ مصرف آب است ؟ مصرف منطقی تر یعنی اینکه میزان مصرف را باید کاهش داد؟
در دهه چهل در ایران یک اتفاق بسیار بدی در عرصه آب می افتد. آنهم اینکه مالکیت آب به دست دولت می رود. یعنی قانون آب وقتی تدوین می شود آب را در مالکیت دولت قرار می دهد و بقیه بهره برداران از آب را در حد یک بهره بردار به رسمیت می شناسد. بهره بردار موقتی که به طور موقتی پروانه های موقتی از دولت برای بهره برداری می گیرد به رسمیت می شناسد. من فکر می کنم شروع متلاشی شدن ساختار آب در ایران از همین جا است. این اولین تجربه ما نیست. در جهان امروز چه در کشور های پیشرفته و چه در کشور های در حال توسعه آن چیزی که می خواهی خراب کنی و به تاراج ببری را به مالکیت دولت بسپار. رفتارمان را با نفت نگاه کنید. نفتی که مقام معظم رهبری به دفعات تذکر می دهند که این سرمایه ملی است. این یک سرمایه بین النسلی است که نه تنها به این نسل بلکه به تمام نسل های ایرانی تا دنیا وجود دارد تعلق دارد. با این اوصاف ما نفت را داریم مصرف روزانه می کنیم. چرا؟ برای اینکه مالیات آن در اختیار دولت است. در قصه آب هم وضعیت همینطور است . ما از روزی که مالکیت آب را به دولت دادیم و به مردم گفتیم مالک آن نیستید و بهره برداران موقتی هستید که پروانه موقتی می دهید. بر این اساس دست دولت باز شد که هر چه قدر که می خواهد و با هر شرایطی که خودش صلاح می داند پروانه بهره برداری آب بدهد وضعیت آب به وضعیت کنونی افتاد.
اگر آب به شکل خصوصی در بیاید محل نزاع نیست؟ موضوعی که سر نفت هم ممکن است اتفاق بیافتد. یعنی شما قبول ندارید مالکیت مواردی مانند نفت و آب اگر از اختیار دولت خارج شود در نهایت به نزاع ممکن است کشیده شود؟
تمام ساختار های حقوقی بشری یکی از نخستین سوال هایی که به آن پرداختند مالکیت آب است. به همین دلیل است که تمام ادیان نسبت به مالکیت آب حتما حرفی دارند. شما مالکیت آب را در دین زرتشت مشاهده می کنید؛ در دین یهود برای آن احکام مفصلی می بینید و در اسلام هم یک سیستم حقوقی بسیار پیشرفته بر مالکیت آب وجود دارد. در اسلام آب برای خداست. مثل تمامی انفال؛ اما به افرادی که زود تر می آیند و استفاده مشروع از آب می کنند حق حیازت می دهد.
این موضوع را بیشتر باز می کنید؟
یعنی چشمه ای در بیابانی داریم. اگر فردی بیاید و از خروجی 10 لیتر بر ثانیه این چشمه 2 لیتر جدا می کند و برود به طور مشروع یک زمینی را انتخاب می کند و باغی را احداث می کند، اسلام می گوید تا این فرد هست و تا کسانی که از این فرد زمین را بخرند و یا به طور مشروع ارث ببرند، دو لیتری که ایشان دارد مصرف می کند برای ایشان است. کس دیگری نمی تواند بیاید و مصرفی را در آنجا تعیین کند که با دو لیتر آن فرد تزاحم کند. فرض کنید 5 نفر دیگر بیایند و این ده لیتر را مصرف کنند. نفر ششم نمی تواند بیاید و بگوید سهم من کو؟ اسلام پاسخش به این نفر ششم این است که این ده لیتر آب را این پنج نفر به مصارف مشروع رساندندو بر آن حق دارند. حقی که قابل القا نیست. این چیزی است که در قانون مدنی ایران که به نظر من قانون بسیار مترقی ای است، به رسمیت شناخته شده است. متاسفانه در دهه 40 کشور در تب و تاب یک انقلاب بی ریشه کشاورزی قرار می گیرد. ما انقلاب سفید را مشاهده می کنیم؛ تقسیم اراضی را می بینیم و یک حرکتی هم در رابطه با آب می شود. متاسفانه پس از پیروزی انقلاب به جای اینکه این موضوع اصلاح شود و ما به مبانی اسلامی بازگردیم، آنچه بود تایید می شود. به همین دلیل است که مشاهده می کنیم در دشت رفسنجان از سال 1353 دشتی ممنوعه است. یعنی میزان برداشت از میزان تحمل فنی دشت بیشتر شده است. قرار است دیگر یک چاه اضافه تر زده نشود. امروز مشاهده می شود چاه های مجاز در این دشت بیش از دو برابر می شود.
چرا؟
مردم چاه هایی را می زنند که دولت اختیاراتی به آنها می دهد. هر چند سال یک بار مجلس هم مصوبه ای می دهد که چاه هایی که احداث شده است را قانونی می کند. خبر بدی که دارم این است که تعداد چاه ها غیر مجاز شناسایی شده و پروانه دار کشور بیش از صدهزار حلقه چاه است. یعنی چاه هایی که وزارت نیرو آنها می شناسد، مختصات جی پی اس آنها را دارد، مالک آنها شناخته شده است و برای آنها پرونده تشکیل شده است که به طور غیر مجاز از منابع آب زیر زمینی برداشت می کنند. به دلیل اینکه ما اشتباه کردیم حق اسلامی و منطقی مردم بر آب لغو کردیم. آب را به مالکیت دولت و پروانه های بهره بردای موقت مردم دادیم. دوم اینکه مردم وقتی از مالکیت مشروع حیازتی آب خارج شدند دولت شروع به اصراف در دادن پروانه ها کرد. جایی که دشت 100 پروانه داشت 200 پروانه صادر شد.
 

چرا سیاست های کشاورزی با وجود اهمیتی که دارد چندان قابل دفاع نیست؟ یعنی ما یک استراتژی درست و دقیق در بخش کشاورزی مان مشاهده نمی کنیم و با حوادث یکباره به شدت مواجه هستیم؟
من از شما سوال می کنم کدام استراتژی؟
یعنی اصلا ما استراتژی نداریم؟
با من کمی همراه شوید. در ایران مساله کشاورزی با کشوری مانند لبنان و حتی فلسطین اشغالی فرق دارد. در ایران کشاورزی فقط نقشی در اندازه 12 درصد تولید ناخالص ملی به همراه نفت ندارد. نقش آن بسیار فراتر است. کشاورزی در ایران دارد 90 درصد آب این کشور خشک را مصرف می کند. هر تغییری که در کشاورزی که به منابع آب ترجمعه شود می تواند آینده توسعه این کشور را به طرف رشد یا به طرف سقوط هدایت دهد. دو اینکه کشور ایران یک کشور بسیار پهناور و بیابانی و نیمه بیابانی است که اگر کشاورزی در آن حذف شود، کشور به عرصه بزرگی با 250 شهر تبدیل می شود. چیزی شبیه عربستان خواهد شد. اگر خدایی ناکرده این اتفاق در ایران بیافتد ما تمام ساختار دفاعی و امنیتی مان دچار خلل می شود. شما امروز به جنوب شرق ایران می روید. در همسایگی پاکستان را با این همه لانه های القاعده مشاهده می کنید. بالاتر افغانستان وجود دارد که بزرگترین عرصه نبرد های چریکی دنیا است. ده کیلومتر این طرف تر و در سیستان و بلوچستان آرامش مطلق را مشاهده می کنید. 200 کیلیومتر این طرف تر می آیید و در کرمان و یزد مشاهده می کنید خانمی نیمه شب بین دو شهر در حال رانندگی است. این اتفاق چیست؟ علاوه بر نیرو های نظامی قوی این اتفاق مرهون شبکه گسترده ای از روستاها، باغ ها و مناطق مزروعی است که در کنار آن روستا ها راه ها و رفت و آمد ایجاد شده است. در همین ناحیه که من صحبت کردم نزدیک 300 هزار هکتار باغ پسته وجود دارد که بیشتر از 260 هزار هکتار آن پس از انقلاب درست شده است. 300 هزار هکتار به گونه ای است که هر مالک به طور متوسط 1 و نیم هکتار زمین دارد. 300 هزار هکتاری که 200 هزار خانواده را در آنجا پابند کرده است. این خانواده ها روستا دارند، روستا ها با جاده ها به هم وصل هستند که جنوب شرق ایران را به منطقه آباد تبدیل کرده اند. یک عنصر تروریستی بخواهد در این شرایط حرکت کند مجبور است 5 یا 6 جاده را قطع کند و بارها دیده شود. بنابراین وقتی شما درباره کشاورزی صحبت می کنید المان آب در کشور خشک ایران که محور توسعه است روی میز تان می آید، المان آمایش سرزمین روی میزتان می آید. المان روستا ها روی میزتان می آید حتی المان سنگین 20 درصد اشتغال روی میزتان قرار می گیرد. کشاورزی ایران 20 درصد اشتغال را تامین کرده است. بنابراین اگر دست کوچک به کشاورزی بخورد و 20 درصد اشتغال 4 یا 5 درصد بالا و پایین شود ممکن است تبعات اجتماعی بدی داشته باشد. برگردیم به سوال که در رابطه با استراتژی در یخش کشاورزی مطرح شده بود. کدام استراتژی را سراغ دارید که این مطالب را به هم پیوند دهد. در وضعیت کشاورزی که ما هر کار اساسی و راهبردی می خواهیم انجام دهیم فورا چند موضوع سنگین مانند آب، اشتغال، آمایش سرزمین، ملاحظات دفاعی و امنیتی ظاهر می شود. کدام سندی را می توان در نظر گرفت؟ من چند سالی است در بخش کشاورزی فعالیت می کنم اما همچنین سندی ندیدم. ما تکه هایی از اسناد مانند برنامه های پنج ساله داریم.
با توجه به سیاست های وارداتی طی سال های گذشته پیش بینی می کنید بخش کشاورزی توان رقابتی خود را از دست داده باشد یا خیر؟
ما دو مطلب را به عنوان ماموریت های حاکمیت باید به رسمیت بشناسیم. نخست اینکه حاکمیت باید از بخش های تولیدی از جمله تولید کشاورزی حمایت کند و تلاش کند آنها رونق دهد. دوم اینکه حاکمیت باید مواظب سبد مصرفی خانوار و تعادل آن با درآمد متوسط خانوار ها مخصوصا در دهک های آسیب پذیر باشند. دولت ها نه در ایران که در بسیاری از جا های دنیا بین این دو موضوع به تصمیم گیری هایی سختی می افتند. دولت هایی مانند دولت ما که به درآمد های منابع طبیعی وابسته اند، غالبا راه حل های بسیار ساده ای را پیدا می کنند. در این رابطه می توان به برنج اشاره کرد. به فاصله 6 تا 15 ماه دو حرکت سینوسی را مشاهده می کنید. نخست گران شدن برنج که فریاد مردم را به دنبال دارد و نوید وزارتخانه ها مربوطه که چند کشتی در راه است و قیمت ها کاهش پیدا می کند. به فاصله پنج یا شش ماه مشاهده می کنید نماینده های استان های برنج خیز طی جلساتی از اینکه برنج های تولید داخل به فروش نرفته گلایه می کنند. این سینوس را چند بار باید بشماریم؟ مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که ما وزرای بی توجه داریم؟ واقعیت این است که اصل مشکل جای دیگر است. وقتی میزان، قیمت، کیفیت محصول نمی تواند رقابتی باشد تا مدتی با تدابیر بخشنامه ای می توان آن را حفظ کرد. پس از مدتی که محصول رقابتی نباشد در آن علائم بحران به وجود می آید.

مسئولان دولت اخیرا مدعی اند که توطئه سرقت "آب ابرهای روانه ایران" از طریق بارش مصنوعی، توسط کشورهای دیگر ، از دلایل اصلی خشکسالی سالیان اخیر ایران است. این حرف صحیح است؟
تردیدی نیست که تکنولوژِی باروری ابرها در دنیا چند دهه است که در حال بکارگیری است. در منطقه ما ، روسها در شمال خزر ،یکی از بنیان گذاران این علم در جهانند. مطلب برای سایر بازمانده های شوروی هم – به اندازه وسع تکنیکی کشورها- نا آشنا نیست. ترکها و تا حدی شیوخ عرب از طریق غربی ها تجارب و سوابقی دارند.
این روشها امروز نسبت به دهه هفتاد میلادی خیلی پیشرفت داشته است. حتی جدای از مساله تامین آب از طریق بارش که هدف اصلی این علم است ، در دنیا سوابقی در استفاده متمرکز موردی مثل مبارزه با پیک آلودگی هوای کلانشهرها یا تلطیف هوا حین مراسمی بزرگ مورد مطالعه و آزمایش بوده است.
ولی اینکه آنرا از علل اصلی خشکسالی در ایران بدانیم ، حرف قابل باوری نیست.
چرا؟ اگر دیگران آب داخل ابرها را استحصال می کنند ، ابر خالی از آب در ایران نمی بارد و خشکسالی حاصل میشود . کجای این غلط است؟
اولا این تکنیک محدودیتهای خیلی جدی دارد. یعنی هر وقت خواستی و هر جا خواستی و هر قدر خواستی ، قابل استفاده نیست. وگرنه کشور کم آبی و بسیار ثروتمندی مثل کویت که تمام آب شیرینش متکی به منابع خارج سرزمینش است ، با این تکنیک تامین آب می کرد. ثانیا در مناطق خشک و بیابانی غالب آب چنین بارشهایی ، قبل از تبدیل به رواناب یا تزریق به سفره عملا تبخیر می شود. ثالثا تکنیک گرانی است و متر مکعب آب استحصالی از آن که پراکنش بارشش هم خیلی دقیق قابل کنترل نیست ، غالبا بسیار گران تمام می شود. روی همین اصل است که قسمت بسیار ناچیزی از بارش امروز دنیا حاصل این تکنیک است. عملا این تکنیک تا استفاده گسترده بازاری راه طولانی دارد. مثلا خود ایران در برخی مناطق داخلی با استفاده روسها فعالیتها و موفقیتهایی داشته ولی میزان بارشها نسبت به کل بارش ایران آنقدر ناچیزست که از آن در جداول تعادلی آب کشور نامی نمی برند. این مثل بطری آب معدنی است که شما سر راه میخرید ومی نوشید در مقابل کل آبی که در زندگیتان مصرف برای مصرف خانگی و تامین غذا و خدمات و غیره مصرف می کنید.
در کشور ما سالیانه بیش از 400 میلیارد مترمکعب بارش داریم که در مطلوبترین شرایط ، حدود 137 م م م آن آب شیرین قابل استحصالست . یعنی از هر سه مترمکعب بارش ، تنها یک مترش قابل اداره است . امروز شاید حدود 105م م م از این 137 م م م مدیریت شده. در این فضا ، چیزی که علت خشکسالی موضعی در ایران باشد ، باید وزنی در حد 10 الی 30 میلیارد متر مکعب بارش داشته باشد تا بتواند مثلا 3 الی 10 میلیارد متر مکعب آب شیرین در دسترس ما را بدزدد. اصلا این اعداد شدنی و مقدور نیست و گرنه سلطان این فن یعنی امریکا در خشکسالی سالجاریش که 22 ایالت را در برگرفته وبا آن جغرافیای متنوع اقیانوسی ، سراغ تعادل از این سو می رفت.
آنهایی که با واقعیات بارش مصنوعی و توان کشورهای مجاور دور و نزدیکدر بکارگیری این فن آشنا هستند ، چنین ارقامی را در ذهن ندارند. دولت هم بجز ادعای کلی تا امروز ارقام و مستنداتی ارایه نکرده است.
 پس چرا مطرح می کنند؟
روح التزام به کارشناسی در کشور ضعیف شده است. خیلی از موضع گیری هایمان سنجیدگی لازم را ندارد. ازسوی دیگر واقعا کشور در مساله آب ، خشکی و خشکسالی در بن بست کامل قرار دارد. عملکردهایمان اصلا قابل دفاع نیست. هر مسئولی وارد جوابگویی شود ، کلی گرفتار می شود.در این شرایط ، طبعا مسئولین گرایش روانی نسبت به توضیحاتی پیدا می کنند که صورت مساله را به جای دوری پرتاب کند.
مثلا بجای اینکه وضع بازار ارز را معلول تصمیمات سیاسی و اقتصادی خودمان بدانیم و آنها را و تصمیم گیران را مورد رسیدگی قرار دهیم ، ساده تر آن است که آنرا به گردن "مافیای هزار سر بازار" بیندازیم. اینجوری نه لازمست سیاستهای پولی مالی را رسیدگی کنیم ، نه هزینه سنجی تصمیمات سیاسی را روی میز بگذاریم و نه عملکرد بخشهای متعدد حاکمیتی را رسیدگی کنیم. یک جواب گرد می دهیم . یک در صد کارشناسان را راضی نمی کند و لی 99% مردم کوچه و خیابان را راضی می کند.
اینجا هم خوف آنرا دارم که همین طور شود. از فردا که در مورد عدم برخورد با چاه غیر مجاز ، اشکالات ساختار تخصیص آب ، بهره وری کم آب ، خشک شدن ارومیه ناشی از اظافه برداشتها ، افت تولید باغات ناشی از افت کمی و کیفی آب و ... سوال کنی ، یک پاسخ بشنوی که کار کار انگلیسیهاست! نه مساله خشکی و خشکسالی و بحران آبی که اگر جدی به درمانش نپردازیم ، فردای ایران را تباه می کند ، ثمره سوء مدیریت ، بی مبالاتی ، سودجویی کوتاه مدت و امروز بفردا افکندن ما است. اگر فردا نسل ما را برای پایداری در دفاع مقدس به نیکی یاد کنند ، بی تردید در مورد بی مبالاتی در مساله آب و بخطر انداختن کیان ایران در این جبهه شماتت می کنند.

 مساله گندم یک معما شده است. در بهار مسئولین وزارت جهاد از بارندگی خوب ، سال مجدد خودکفایی ، تولید 14 میلیون تنی و امکان صادرات سخن می گفتند. امروز رییس کمیسیون مجلس خبر از واردات 7 میلیون تنی می دهد و گمرک می گوید 5 ماهه اول ، دو نیم میلیون تن واردات داشتیم. بالاخره امسال خودکفاییم یا وارد کننده بزرگ؟

سوال درد ناکی است. مصرف کشور قبل از هدفمندی ده و نیم میلیون تن بود. گفتند هدفمندی مصرف را کاهش داده است. اگر همان مصرف را امروز داشته باشیم ، می باید امسال 4 میلیون تن اضافی داشته و اساسا وارد نکنیم.
با دو مشکل بزرگ روبرو هستیم. اول آنکه آمارها اصلا قابل اتکا نیست. 14 ممکن است 12 یا 10 یا 8 باشد. این فاجعه است. تخمین کشاورزی ممکن اسن 10 یا 20 درصد خطا داشته باشد. ولی 50 درصد خطا یعنی یا عدد سازی بوده یا رمل و اسطرلاب! اگر اشتباه نکنم سال 87 هم همین شد. اول جهاد گفت خودکفاییم وارد نکنید . بعد گفت 2 میلیون تن نیاز داریم. بعد کم کم رفت تا 5 میلیون. فرض کنید در سال 87 یا همین امسال کشور حرف جهاد را باور می کرد و گندم وارد و ذخیره نمی کرد. می فهمید چه می شد؟ بدون نان می ماندیم. در همین فضا در حالی که تامین کود کشور از 7/4 میلیون تن سال 85 به زیر 2 میلیون تن سال 90 سقوط کرده و خاکهای فقیر کشور با بحران تامین مواد مغذی روبرویند ، چطور وزارت جهاد آمار تولید را رو به رشد نشان می دهد ؟ کتاب می گوید هر کیلو کود ازت 10 ال 17 کیلو محصول را بالا می برد. ساده کنیم یعنی کشوری که 7/2 میلیون سقوط مصرف دارد باید حداقل حداقل 27 میلیون تن کاهش تولید داشته باشد!! عددهایمان بدجوری ناخوان است.
دوم آنکه تصمیم گیریهای بزرگ و مهم فنی مملکت را سیاسیون بی توجه به کارشناسی می گیرند. امسال اتاق محاسبه کرد که قیمت تضمینی گندم نمی تواند کمتر از 4800ریال باشد . خبرگان دیگر و خود کارشناسان جهاد هم اعداد نزدیک بما دادند. به دولت مکررا عرض شد. قیمت را 3950 ریال بعد 4200 ریال گذاشتند. کشاورز تحویل نداد. بخش بزرگی از گندم بعلت گرانی جو رفت به خوراک دام. این برای کشور در تحریم ما یعنی اوج نا مدیریت! دولت 3 میلیون تن هم نتوانست جمع کند. چرا چون آن بزرگواری که قیمت را تعیین کرد نه بحرف کارشناسان دولت التفات فرمود نه بحرف سایرین.

  سامانه خبری سازمان بنادر و دریانوردی نوشت:

برای نخستین بار با تکثیر مصنوعی و تولید بچه ماهی آزاد دریای خزر (قزل آلای خال قهوه ای) توسط بخش خصوصی از انقراض این گونه ماهی ارزشمند جلوگیری شد.
 ماهی آزاد دریای خزر از گونه ماهیان استخوانی و در اصل قزل آلای خال قهوه ای با ارزش اقتصادی بالاست که به علت بزرگی جثه ماهی و بزرگی اکوسیستم آبی در حوزه جنوبی(دریای خزر) زیست دارد.

ماهی آزاد دریای خزر از ماهیان مهاجر است که به منظور تولید مثل از دریا به رودخانه مهاجرت می کند.

طی سال های گذشته ذخایر رودخانه ها به دلیل نامناسب بودن شرایط، ورود فاضلاب های کشاورزی، صنعتی و شهری، برداشت شن و ماسه از رودخانه، احداث پل و سد، صید بی رویه، به شدت کاهش یافته و مکان مناسبی برای زیست این ماهی نیست.

در همین راستا سازمان شیلات ایران برای جلوگیری از انقراض نسل ماهی آزاد، تکثیر مصنوعی آن از سال 1362 با احداث مرکز شهید باهنر در کلاردشت آغاز شد و سالانه حدود 300 تا 500 هزار بچه ماهی با هدف بازسازی ذخایر دریایی تولید و پس از رساندن به وزن 20-15 گرم در رودخانه های غرب مازندران و دریا رهاسازی می شود.

به طور عمده این عملیات در رودخانه های چشمه کیله سرد آبرود و چالوس صورت می گیرد.

ماهی آزاد دریای خزر یکی از گونه های ارزشمند، گوشت با کیفیت بالا و بسیار گران قیمت در بازار مصرف به خصوص در استانهای شمالی است که می تواند به عنوان یکی از گونه های با ارزش اقتصادی و در راستای تنوع گونه ای در مزارع سردآبی استان و کشور در کنار ماهی قزل آلا پرورش یافته و به بازار مصرف عرضه شود.

بنا بر این طی دو سال گذشته برای نخستین بار مولدسازی ماهی آزاد دریای خزر با کمک کارشناسان معاونت آبزی پروری شیلات استان گیلان در مراکز بخش خصوصی (مرکز تکثیر و پرورش ماهیان قزل آلا) انجام شد.

همچنین در نیمه دوم سال 1390 تکثیر این نوع ماهی با موفقیت انجام شد که حاصل آن تولید حدود 100 هزار بچه ماهی با وزن 5-1 گرم است.

در راستای تنوع گونه ای در آبزی پروری، مولد این نوع ماهی به صورت ترویجی و رایگان در اختیار علاقمندان (مزرعه سردآبی استان) به صورت پراکنش شهرستانی و با ظرفیت منابع آبی متنوع قرار گرفته است.

http://www.khabaronline.ir/detail/245221/economy/industry

همزمان با برگزاری جشنواره سالیانه در شهر نانچانگ استان جیانگ ژی چین مسئولان این شهر فکر تازه ای به حال گدایان شهر کرده اند. (تصاویر این باغ وحش را اینجا ببینید)

آنها برای ممانعت از حضور گدایان درسطح شهر قفس هایی را با ارتفاع کوتاه برای آنها ساخته و همه آنها را در مدت زمان برگزاری جشنواره داخل این قفسها نگهداری می کنند.

آنها همچون حیوانات باغ وحش در معرض دید مردم قرار داشته و هر روز غذا و آب برایشان در نظرگرفته شده که در اختیارشان قرار می گیرد و برای قضای حاجت هم در انتهای قفسها دستشویی هایی تعبیه شده است.

در حالی که گفته می شود این عده تهدید شده اند در صورت عدم حضور در این قفسها از شهر اخراج می شوند، یکی از مسئولان برگزاری جشنواره گفت که این عده به خواست خودشان داخل قفسها شده اند و از آرامش در این مکان برخوردارند و البته می توانند از غذای گرم روزانه به شکل رایگان استفاده کنند!

نهادهای حقوق بشری در چین نسبت به این باغ وحش انسانی اعتراض کرده اند و همین مسئله سبب شده تا این قفسها توریستهای زیادی را به این شهر جذب کند.

روند تغییرات اشتغال و بیکاری در کشور تابعی از شرایط اقتصادی هر منطقه است، شرایطی که با سرمایه گذاری های دولتی و غیر دولتی تعیین می شود، داشتن نمایی کلی از این شاخص حساس اقتصادی برای بخش خصوصی یک راهنما در جهت تعیین مسیر و نوع سرمایه گذاری ها و فعالیت های اقتصادی تلقی شده و برای دولت مردان به عنوان یک ابزار سنجش میزان اثر بخشی و تاثیر سیاستهای در پیش گرفته شده است. اینفو گرافیک جغرافیای اشتغال و بیکاری که بر اساس آخرین گزارش های مرکز آمار تا پایان بهار سال 91 تنظیم شده می تواند تصویر مورد نظر برنامه ریزان و فعالان اقتصادی را ارایه کند.

 

 

 برای دیدن تصویر در ابعاد بزرگ بر روی ان کلیک کنید

http://www.khabaronline.ir

کد خبر: 

22231

10جنگل زیبای کره زمین

 

 

مناطق جنگلی همواره یكی از پرطرفدارترین نقاط برای سفر و گذراندن تعطیلات در سراسر دنیا محسوب می‌شود. آرامش جنگل و احساس نزدیكی با طبیعت همواره برای گردشگران جاذبه داشته است. این جاذبه طبیعی باعث شده تا بسیاری از برنامه‌ریزان تورهای گردشگری، توجه ویژه‌ای به مناطق جنگلی نشان داده و از سوی دیگر افراد زیادی نیز برای استفاده از این علاقه و استقبال، اقدام به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های توسعه گردشگری جنگلی كرده‌اند.

شاید مهم‌ترین موضوعی كه باید در این مساله مدنظر قرار داده شود، اهمیت حفظ و عدم آسیب‌رسانی به بافت و طبیعت جنگل به هر دلیلی است.

 

در اینجا 10جنگل زیبای دنیا را به انتخاب سایت All Top10 list مرور می‌كنیم.

 

 

 جنگل‌های انبوه داخلی‌كانادا

این جنگل بسیار سرسبز و بارانی كه در مركز بخش داخلی ایالت بریتیش كلمبیا در كشور كانادا قرار گرفته آخرین جنگل موجود در فهرست جنگل‌های زیبای دنیاست. بیشترین حجم درختان این جنگل را درختان سدر تشكیل می‌دهند و به دلیل قرار گرفتن در مناطق شمالی و همچنین مجاورت با سلسله كوه‌های راكی، آب و هوای نسبتا سردی در این منطقه حاكم است.

بخش بزرگی از این جنگل در مناطق دره‌ای كوه‌های راكی قرار دارد و خود این موضوع باعث شده است تا از تلفیق منظره كوهستان و جنگل انبوه، مناظر فوق‌العاده زیبا و چشم‌نوازی به وجود آید.

 

 

 جنگل تونگا در آلاسكا

جنگل تونگا بزرگ‌ترین جنگل ملی كشور آمریكاست و در منطقه سردسیر آلاسكا قرار دارد. نكته جالب توجه درمورد این جنگل، بزرگی و مساحت زیاد آن است كه بالغ بر 69 هزار كیلومترمربع را در بر می‌گیرد. كم‌جمعیت بودن منطقه آلاسكا و همچنین دور بودن این جنگل از مراكز تمدن انسانی سبب شده است تا تعداد زیادی از گونه‌های مختلف جانوری در آن سكنا گزینند.

نكته جالب توجه در مورد این جنگل، وجود بالغ بر 75 هزار نفر سكنه در این جنگل است كه تعداد زیادی از آنها را قبایل بومی منطقه تشكیل می‌دهند كه نام جنگل نیز از یكی از همین قبایل اخذ شده است. زیبایی‌های خاص این جنگل سبب شده همه ساله تعداد زیادی از گردشگران برای دیدن آن راهی این منطقه شوند البته هنوز بخش‌های زیادی از این جنگل به صورت كاملا دست نخورده و بكر باقی مانده است.

 

 

جنگل ‌خرس‌بزرگ

این جنگل یكی از معدود جنگل‌های دست نخورده و كاملا طبیعی در جهان است كه زیستگاه صدها گونه از حیوانات وحشی مانند یوزپلنگ آمریكایی، گرگ، خرس خاكستری و چند گونه خاص و نادر از خرس در جهان است. این جنگل بسیار زیبا به دلیل واقع شدن در بین اقیانوس و كوهستان، دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است كه موجب شده مناظر طبیعی و چشم‌‌اندازهای بسیار زیبایی از تركیب 3 عنصر جنگل، كوهستان و دریا در برابر دیدگان گردشگران به وجود بیاید.

وجود جزایر متعدد پوشیده از جنگل در آب‌های نزدیك به ساحل از دیگر جاذبه‌های این جنگل بسیار زیبا محسوب می‌شوند. برای دیدن این جنگل باید بلیت خود را به مقصد كانادا رزرو كنید.

 

 

جنگل كنگو در قاره آفریقا

برخلاف 3 جنگل قبلی كه در مناطق سردسیر قرار گرفته بودند، این جنگل در حوالی خط استوا واقع شده است. اولین نكته‌ای كه در مورد هفتمین جنگل موجود در این فهرست باید بگوییم این است كه جنگل كنگو دومین جنگل بزرگ دنیا پس از جنگل آمازون به شمار می‌رود. حدود دوسوم این جنگل بسیار بزرگ در كشور كنگو قرار گرفته و مابقی آن در كشورهای گابن، كامرون و گینه استوایی قرار گرفته است. میلیون‌ها نفر از مردم این كشورها برای گذران زندگی خود وابسته به این جنگل هستند.

گونه‌های متنوع جانوری از قبیل فیل، شامپانزه، گوریل، بابون، زرافه، طاووس و سایر پرندگان مختلف استوایی در این جنگل زندگی می‌كنند.

 

 

جنگل‌های ابری مونته ویدئو در اروگوئه

این جنگل زیبا در كوهستان كوردیلرای كشور اروگوئه قرار گرفته و اصلی‌ترین ویژگی آن مه‌آلود بودن آن است كه در جنگل‌های دیگر این فهرست وجود ندارد. در بیشتر روزهای سال این جنگل از مه پوشیده شده و مناظر زیبا و خارق‌العاده‌ای به وجود می‌آورد. مساحت این جنگل بالغ بر 10500 هكتار و دارای آب و هوای گرمسیری است. تنوع گیاهی این جنگل بسیار گسترده است و شامل بیش از 2500 گونه گیاهی مختلف می‌شود.

بیشترین نوع گل‌های اركیده دنیا در این جنگل وجود دارد و علاوه بر آن این جنگل زیستگاه جانوران و پستانداران بسیاری است.

 

 

 جنگل پیسگاه

برای دیدن پنجمین جنگل موجود در این فهرست نیز باید مجدد راهی قاره آمریكا شویم. جنگل ملی پیسگاه در كوه‌های آپالاچیان در ایالت كارولینای شمالی قرار دارد. 3 رود بنت كرك، میلز و دیویدسون در این جنگل جاری هستند كه نشان از سرسبزی و زیبایی این منطقه كوهستانی دارد.

وجود این رودها و كوهستانی بودن منطقه موجب شده است آبشارهای زیادی در آن شكل بگیرد. فصل طلایی بازدید از این جنگل پاییز است كه گیاهان و درختان با رنگ‌های متنوع و زیبای خود تصویری هزار نقش به این جنگل هدیه می‌كنند. تعداد زیادی كلبه‌های چوبی در مناطق حاشیه‌ای این جنگل وجود دارد كه همه ساله پذیرای گردشگران بسیاری است.

 

 

جنگل كوكونینو

این جنگل با مساحت 7511 كیلومترمربع در منطقه آریزونای شمالی قرار گرفته است. بخش اعظم این جنگل را درختان كاج و سایر درختان همیشه سبز تشكیل می‌دهند كه این ویژگی باعث شده است حتی در فصل زمستان و زیر خروارها برف، این جنگل رنگ سبز خود را حفظ كرده و تلفیقی زیبا از منظره سبزی درختان را در زمستان نمایش دهد.

نكته دیگر در مورد این جنگل وجود مناطق بیابانی در اطراف آن است كه سبب شده سرسبزی و زیبایی این جنگل نمود بیشتری پیدا كند.

 

 

 جنگل ملی مارك تواین

سومین جنگل این فهرست كه نام خود را از نویسنده مشهور یعنی مارك تواین گرفته است در بخش جنوبی ایالت میسوری كشور آمریكا قرار گرفته است.

از مهم‌ترین جاذبه‌های این جنگل، چشمه گریر است كه از بزرگ‌ترین چشمه‌های جهان محسوب می‌شود و روزانه 214 میلیون مترمكعب آب از آن خارج می‌شود، زیبایی‌های طبیعی این جنگل آن را به یكی از پرطرفدار‌ترین اماكن جنگلی در كشور آمریكا تبدیل كرده است.

بخش‌هایی از این جنگل به قدری انبوه است كه هنوز كسی قادر نشده به آن ورود پیدا كند و تنها از طریق هوایی از این مناطق عكسبرداری شده است

 

 

 جنگل آمازون

شهرت این جنگل كه بزرگ‌ترین جنگل جهان محسوب می‌شود به اندازه‌ای است كه تقریبا همه مردم دنیا آن را می‌شناسند. این جنگل در آمریكای جنوبی و در كشورهای برزیل، پرو و كلمبیا قرار گرفته است. بخش‌هایی از این جنگل به قدری انبوه است كه هنوز كسی قادر نشده به آن ورود پیدا كند و تنها از طریق هوایی از این مناطق عكسبرداری شده است. آمازون نام یك قبیله جنگجو در یونان باستان بود كه تمامی اعضای آن را زنان تشكیل می‌دادند. هنگامی كه نخستین كاشفان اروپایی پا در این جنگل نهادند با قبایل زن جنگجویی برخورد كردند و به همین دلیل نام این جنگل را آمازون گذاشتند.

این جنگل را می‌توان غنی‌ترین منطقه زمین از نظر تنوع گونه‌های جانوری و گیاهی دانست. رود بزرگ آمازون كه دومین رود بزرگ جهان به شمار می‌رود نیز در قلب این جنگل جاری است و در بسیاری از نقاط از آن به عنوان تنها راه ارتباطی استفاده می‌شود. گفته شده هنوز تعدادی از قبایل كشف نشده و بدوی در اعماق این جنگل بدون هیچ گونه تماس با دنیای امروزی به زندگی خود ادامه می‌دهند.

 

 

 جنگل سونداربانس

اطمینان دارم تمامی خوانندگان انتظار داشتند در صدر این فهرست نام جنگل آمازون را ببینند و بدون شك بیشتر شما نام جنگل سونداربانس را كه در صدر فهرست زیباترین جنگل‌های جهان قرار گرفته نشنیده‌اید. جنگل سونداربانس كه به زبان بنگالی یعنی جنگل زیبا بزرگ‌ترین جنگل یكپارچه گونه‌های درختی آب شور به شمار می‌رود (مشابه آن را می‌توان در جنگل حرا در مناطق جنوبی ایران مشاهده كرد).

 

این جنگل در بین كشورهای هندوستان و بنگلادش قرار گرفته و مناظر زیبای آن را در هیچ جای دنیا نمی‌توان مشاهده كرد. مهم‌ترین گونه جانوری موجود در این جنگل ببرهای مشهور آسیایی یا همان ببر بنگال است.

بیش از 300 گونه گیاهی به همراه تعداد زیادی از گونه‌های مختلف حیوانات در این جنگل ثبت شده‌اند. وجود پوشش گیاهی متنوع و گرمسیری به همراه صدها كانال آب شور كه به دریا منتهی می‌شود در كنار ده‌ها رود و چشمه آب شیرین مجموعه‌ای بی‌نظیر و زیبا از بافت جنگلی را به وجود آورده‌اند كه دیدن این مناظر می‌تواند آرزوی هر گردشگر دوستدار طبیعت باشد.

 

منبع: برگرفته از جام جم

عضو هیأت رئیسه فراکسیون محیط‌زیست مجلس انتقاد کرد:
شیوع بیماری‌های خطرناک نتیجه استاندارد نبودن باغ‌وحش‌‌های کشور

عضو هیأت رئیسه فراکسیون محیط‌زیست و توسعه‌پایدار مجلس، با اشاره به مسئولیت سازمان حفاظت از محیط‌زیست و سازمان دامپزشکی در نگهداری و جلوگیری از شیوع بیماری حیوانات، گفت: متأسفانه در چند سال اخیر به‌علت نبود نظارت دقیق بر باغ‌وحش‌ها شاهد شیوع بیماری و تعطیلی چند دست از این مراکز بوده‌ایم.

به گزارش سبزپرس و به نقل از خانه ملت، «سیدمحمد سادات‌ابراهیمی» با اشاره به اظهارات مسئولان سازمان حفاظت از محیط‌زیست مبنی‌بر استاندارد نبود هیچ کدام از باغ وحش‌های کشور، گفت: بر اساس اظهارات این مسئولان، هم‌اکنون ۵۰ درصد از این مراکز در شرایط نامطلوب و بحرانی قرار دارند.
نماینده مردم گتوند علیا در مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه بر اساس قانون نظارت بر نگهداری اصولی حیوانات در باغ‌وحش‌ها این مطلب یکی از تکالیف سازمان حفاظت از محیط‌زیست کشور است، افزود: به‌طور حتم این سازمان باید در رابطه با وضعیت بحرانی باغ‌وحش‌ها پاسخگو باشد.
وی با اعلام اینکه هم‌اکنون سازمان حفاظت از محیط‌زیست از نظر منابع مالی و انسانی با مشکل روبه‌رو است، یاد‌آور شد: این موضوع موجب شده که هم‌اکنون مسئولان باغ‌وحش‌ها قادر به نگهداری حیوانات به‌صورت مطلوب و استاندارد نباشند.
این نماینده مجلس نهم، با تأکید بر همخوان نبودن منابع سازمان حفاظت از محیط‌زیست با مأموریت و اهدافش، بیان کرد: به‌طور حتم باید اعتبارات این سازمان در بخش نگهداری حیوانات مورد تجدید نظر قرار گیرد.
سادات‌ابراهیمی با مد نظر قرار دادن مسئولیت سازمان حفاظت از محیط‌زیست و سازمان دامپزشکی در نگهداری و جلوگیری از شیوع بیماری حیوانات،  تصریح کرد: متأسفانه در چند سال اخیر به‌علت نبود نظارت دقیق بر باغ‌وحش‌ها شاهد شیوع بیماری و تعطیلی چند دست از این مراکز بوده‌ایم.
عضو هیأت رئیسه فراکسیون محیط‌زیست و توسعه‌پایدار مجلس، با اعلام اینکه هم‌اکنون مجلس آمادگی وضع قوانین مناسب در جهت حمایت از سازمان حفاظت از محیط‌زیست و مراکز باغ‌وحش را دارد، افزود: تمام سازمان‌ها باید در جهت حل نواقص پیرامون این موضوع تلاش کنند تا شاهد انقراض نسل برخی از حیوانات در کشورمان نباشیم.

منبع: http://isdle.ir/news/index.php?news=8765

در شش ماهه اول امسال گزارش شد:
وقوع 450 مورد تخلف و آتش سوزی در عرصه های منابع طبیعی سمنان
 

 مدیرروابط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان گفت: درشش ماهه اول سالجاری بیش از 450 مورد گزارش تخلفات مربوط به تخریب و تصرف غیر قانونی و آتش سوزی در اراضی ملی از مردم به سامانه امداد جنگل و مرتع گزارش شده است.

به گزارش سبزپرس، «ابوالفضل صیادجو» با بیان این خبر اعلام کرد: در طی این مدت دوستداران و همیاران طبیعت با سامانه 09696 در مرکز استان و شهرستانهای تابعه گزارش های خود را برای پیگیری اعلام کرده اند.

او ادامه داد: بر این اساس تمام گزارش تخلفات، پس از دریافت طی 24 ساعت اولیه توسط یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری رسیدگی و پس از تکمیل پرونده به مراجع قضایی ارسال شده است.

روابط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان ضمن تقدیر و تشکر از هموطنان و دوستداران طبیعت خواست هرگونه تخلف ، تخریب اراضی ملی  یا آتش سوزی های احتمالی را به شماره تلفن 09696 (رایگان) اطلاع دهند.

کتابی ویژه معماران علاقه مند به محیط زیست؛
«زیبایی شناسی محیط زیست و معماری منظر» منتشر شد

 کتاب «زیبایی شناسی محیط زیست و معماری منظر» توسط انتشارات «کلهر» منتشر شد.

به گزارش سبزپرس، این کتاب نوشته «جان داگلاس پورتئوس» است که توسط «لیلا آقاداداشی» ترجمه شده و با ویرایش علمی «مرتضی صدیق» به انتشار رسیده است.

مبحث اصلی این کتاب طراحی مناظر شهری و سکونت گاه های انسانی با الهام از محیط اطراف و منطبق بر مبانی طبیعت و زیبایی شناسی است.

نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا ابتدا تاریخچه ای از طراحی فضاهای شهری و معماری منظر را ارائه کند؛ سپس موضوع تناسب معماری با محیط طبیعی و طراحی منظر را از دیدگاه های مختلف به بحث بگذارد.

مترجم کتاب نیز در مقدمه با ذکر مثال و ابراز تاسف از وضعیت آشفته مناظر شهری در ایران می نویسد: «جای بسی تاسف است که ایرانیان قرن بیست و یکم به هیچ وجه همانند اجداد خود برای طبیعت و زیبایی محیط اطراف ارزش و احترام قائا نیستند و اگر این روند بی تفاوتی پیش برود، جوامع شهری و روستایی کشور عزیزمان با خطرات و آسیب های جدی و جبران ناپذیر روبرو خواهد شد.

زیبایی شناسی محیط زیست و معماری منظر، در 352 صفحه توسط انتشارات کلهر به چاپ رسیده و با قیمت 14 هزار تومان دسترس علاقه مندان به معماری و محیط زیست قرار گرفته است. تلفن مرکز پخش: 66973033