امیرطلوعی: میمونهای بومی جنگلهای سرادو در برزیل که به میمونهای هرکول معروف هستند می توانند سنگی بزرگتر از وزن خود را از زمین برداشته و با استفاده از آن پوستۀ بسیار سخت دانه های درخت نخل را بشکنند.
به گزارش زیست بوم انگلیسی و به نقل از نشنال جئوگرافیک، دورثی فراگازبی رفتار این حیوانات کوچک اما کاریزماتیک را موردد بررسی قرار داده و هفتۀ گذشته نتایج بررسی وی بر روی این گونه منتشر شده است.
برخی دانه های نخل واقعاً سخت و غیر قابل نفوذ به نظر می رسند، اما این میمونها با استفاده از یک به اصطلاح چکش سنگی آنها را خرد می کنند. آنها برای این کار ابتدا سنگ را با هر دو دست بلند کرده به بالای سر می برند و سپس آن را با تمام قوا بر روی دانه می کوبند.
بیشتر میمونهای هرکول هر روز و در تمامی طول سال این کار را تکرار می کنند. برای این منظور ابتدا باید ابزار کار یعنی سنگ مناسب را انتخاب کنند که معمولاً قطعه سنگی از جنس کوارتز که در این منطقه نسبتاً کمیاب است با وزنی تقریباً سنگین تر از بدن خودشان بر می گزینند. سپس سندان مناسبی که ممکن است تکه چوب یا سنگی مسطح باشد انتخاب می شود. معمولاً سندانی انتخاب می شود که در سطح آن حفره هایی نیز برای قرار دادن دانه های نخل وجود داشته باشد. در نهایت دانه باید در جهتی در داخل حفره های سطح سندان قرار بگیرد که به راحتی شکسته شود و محتویات لذیذ آن تخلیه شود.
گاهی در داخل این دانه های لارو سوسک نیز پیدا می شود که این میمونها تخصص خاصی نیز در تشخیص دادن چنین دانه هایی دارند.
دانه شکستن در این گونۀ میمونها در واقع یک سنت به حساب می آید که در اجتماع آنها به میمونهای جوان آموزش داده می شود. بچه میمونها حتی پیش از آنکه قادر باشند سنگ مناسبی را بلند کنند، با پشتکار بسیار دانه شکستن را تمرین می کنند و حتی اگر بارها شکست بخورند تسلیم نمی شوند تا اینکه بالاخره راه و رسم صحیح این کار را بیاموزند.
تاریخ انتشار: ۲۰ آذر, ۱۳۹۱ - زیست بوم
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
نویسنده: 
