واکنش حیوانات در آینه بارها مورد توجه مردم و دانشمندان قرار گرفته و البته به سوژه مناسبی برای فیلم‌ها و کلیپ‌های سرگرم‌کننده بدل شده‌اند، اما آیا می‌دانید واقعیت چیست؟
واکنش حیوانات در آینه بارها توجه مردم و دانشمندان را به خود جلب کرده است. این واکنش‌ها که بسیاری از آن‌ها مورد مطالعه علمی قرار گرفته‌اند سوژه مناسبی برای فیلم‌ها و کلیپ‌های سرگرم‌کننده است؛ اما واقعیت این است که بسیاری از حیوانات وقتی به آینه نگاه می‌کنند، نمی‌دانند که مشغول نگاه کردن به خودشان هستند و بر همین اساس ممکن است واکنش‌های متفاوتی بروز دهند.
نخستین بار، چارلز داروین بود که واکنش حیوانات را به تصویر خودشان در آینه ثبت کرد. در نوشته‌های داروین مطلبی وجود دارد که واکنش اورانگوتان‌ها را به آینه توصیف کرده، اما داروین از این واکنش‌ها که شامل شکلک‌هایی هم بود، نتیجه واضحی نگرفت و آن‌ها را به دو دسته ابتدایی واکنش به یک حیوان دیگر و یا فقط اشتیاق به یک اسباب‌بازی جدید طبقه بندی کرد.
در سال ۱۹۷۰/۱۳۴۹، گوردون گالاپ بر اساس یادداشت‌های داروین، آزمایشی برای بررسی میزان خودآگاهی حیوانات طراحی کرد که به تست آینه مشهور است. این تست مشخص می‌کند که آیا یک حیوان خودش را در آینه می‌شناسد یا نه. برای مثال انسان‌ها تا حدود ۱۸ ماهگی در تست آینه رد می‌شوند، به این معنا که خودشان را نمی‌شناسند و این زمانی که است که در اصطلاح روانشناسی به آن مرحله آینه گفته می‌شود. تمام میمون‌های بزرگ شامل شامپانزه بابون و اورانگوتان خودشان را در آینه می‌شناسند اما در مورد گوریل تردیدی‌هایی وجود دارد. دلفین‌های نوک‌بطری، نهنگ‌های قاتل، فیل‌ها و زاغ‌ها حیوانات دیگری هستند که می‌توانند خودشان را در آینه تشخیص دهند. در مقابل، واکنش دیگر حیوانات در مقابل آینه مجموعه‌ای از رفتارهای تهدیدآمیز، احساس تهدید، انحصارطلبانه و یا دوستانه است.
منوی اصلی
نویسنده: 
