چنین رویکردی هنوز در بسیاری از مناطق دنیا رواج دارد و یکی از مهمترین عوامل جنگل زدایی محسوب می شود. رشد جمعیت، مهاجرت، گرایش به سکونت در شهرها، تغییرات تکنولوژیکی و ارتقاء دانش و آگاهی از جمله عوامل مهمی هستند که در شکل دهی و حتی تغییر طریقه مدیریت و حفاظت و بهره برداری از جنگل ها نقش بسزایی دارند. این عوامل به مفهوم آن است که نسبت به نسل های گذشته، از جنگل ها انتظار بیشتری داریم.

بنظر می رسد در کنار سایر نکات و عوامل موثر در این بخش، سیاست ها و راهبردهایی که براساس شرایط، مقتضیات و نیازهای این بخش در هزاره جدید توصیه شده است، بتواند راهگشای سیاستگذاران و محققان باشد و در نتیجه مدیریت پایدار از جنگل ها را رقم بزند

در چنین شرایطی دولت ها باید حمایت از مدیریت پایدار جنگل ها را مدنظر قرار دهند و سیاستگذاران باید به هنگام تصمیم سازی در مورد چگونگی بهره برداری و مدیریت منابع طبیعی زمینه مشارکت فعالانه جوامع روستایی را فراهم کنند.

افزایش اشتغال در بخش های دیگر از مهمترین عوامل در توسعه روستایی و کاهش فقر بشمار می روند. سیاست ها باید به گونه ای باشند که از صنایع کوچک و متوسط جنگلی حمایت شود.

فراهم کردن امکان دستیابی به بازار برای کارخانجات کوچک تولید کننده فراورده های جنگلی موجب ارتقاء سطح معیشت بسیاری از مردمی خواهد شد که از جنگل ها و درختان استفاده می کنند. این کار می تواند از طریق کاهش بوروکراسی، ارایه اطلاعات بهینه از وضعیت بازار، سرمایه گذاری در زیر ساختارهای اقتصادی و افزایش اختیارات صنایع تبدیلی و تولیدکنندگان کوچک صورت گیرد.

انجام تحقیقات و دسترسی به اطلاعات در مورد محصولات غیرچوبی جنگل برای سیاستگذاران بسیار حایز اهمیت است. این امر بویژه با وجود نقشی که این محصولات در توسعه روستایی و ارتقاء سطح معیشت مردم بویژه زنان دارند بیشتر اهمیت می یابد.

ارتقاء امنیت و بهبود سلامت کارگران شاغل در بخش جنگل داری اعم از زن و مرد و ارایه برنامه های آموزشی باید به طور ویژه مورد توجه قرار گیرد.

همچنین رفع اختلاف موجود در مورد مالکیت اراضی میان جوامع بومی و دولت ها باید مورد توجه قرار گیرد.

در این رابطه دو رویکرد مهم و راهبردی استفاده از شاخص ها و معیارها برای مدیریت پایدار جنگل که قبلا توسط فرایندهای بین المللی جنگل مشخص شده اند و اتخاذ رویکرد به اصطلاح اکوسیستمی در مدیریت جنگل ها برای فعالیت های پایدار جنگل داری توصیه می شود.

جلوگیری از گسترش بیابان ها و تخریب اراضی و نیز احیاء اراضی باید به عنوان یک اولویت در نظر گرفته شود چنانچه برای بهبود شرایط زیست محیطی اراضی تخریب شده باید به هر طریق ممکن از طروق مختلفی چون کاشت درختان و تثبیت خاک اقدام شود. از آنجا که احیاء طبیعی جنگل ها هزینه اندکی برای جامعه خواهد داشت، لذا اهمیت احیاء طبیعی جنگل ها و نیز جنگل های دست کاشت در اراضی تخریب شده باید در برنامه ها و سیاست های مربوطه مورد توجه قرار گیرد و سیستم های صحیح مدیریت باید اعمال شده و توسعه یابند. و به هنگام ایجاد جنگلهای دست کاشت و برنامه ریزی برای مدیریت آنها موضوعات زیست محیطی باید کاملا مدنظر قرار گیرند.

توجه به موضوع تنوع زیستی و ایجاد جنگلهایی متشکل از انواع گونه های جنگلی موجب حفظ و احیاء بقایای جنگلهای بومی شده و خطرات ناشی از آفات و بیماریها را کاهش می دهد.راهبردهای حفاظتی نیز بایستی فراتر از محدوده مناطق حفاظت شده باشند. ایجاد کریدورهای بیولوژیکی که مناطق حفاظت شده را با یکدیگر مرتبط می سازند می توانند نقش مهمی را در این زمینه ایفاء کند.

اجرای موفقیت آمیز توسعه پایدار مبتنی بر جنگل به هماهنگی مطلوب میان بخشهای مختلف بستگی دارد. سیاستهای متخذه برای بخش جنگل، کشاورزی و سایر اشکال بهره برداری از زمین باید منسجم و بطور دوجانبه از هر دو بخش حمایت کند.

همچنین در برنامه آمایش سرزمین باید پتانسیل همه صاحبان منافع مورد استفاده قرار گیرد و از برنامه های محلی و منطقه ای استقبال شود. در این راستا، بجای تاکید بر محصولات با شیوه هایی خاص، تعامل میان اشکال مختلف بهره برداری از زمین و تنوع بهره برداری باید مورد توجه قرار گیرد.

موسسات تحقیقاتی باید بطور موثری از مشارکت و همکاری میان بخشهای مختلف حمایت کرده و در تعامل میان علم و سیاست، افزایش تعداد پروژه های مشارکتی باید مورد توجه قرار گیرد.

به عنوان یک اصل کلی، منافع توسعه جنگلداری و روستایی باید بطور عادلانه ای میان اعضای جامعه توزیع شده و اتخاذ سیاستها و اقدامات حمایت گرانه از جوامع فقیر و محروم باید مدنظر قرار گیرد.

تصویب قوانین مربوط به صدور مجوز بهره برداری و کاهش قوانین دست و پاگیر انجام فعالیت را برای بهره برداران محلی و کوچک تسهیل می کند. با اینهمه، قوانین وضع شده باید شفاف، مشخص و باثبات باشند.

از سوی دیگر تلاشهای بین المللی برای ممنوع ساختن تجارت فرآورده های تحت منازعه (چوب و الوار حاصل از بهره برداری های غیرمجاز) باید مورد حمایت قرار گیرند و از فعالیتهای غیرمجاز جنگلداری نظیر قطع و بهره برداری از عرصه های حفاظت شده باید ممانعت به عمل آید. در عین حال افزایش مساحت جنگلهایی که عملیات بهره برداری در آنها مجاز است، می تواند به کاهش و توقف تمام بهره برداری های غیرمجاز بیانجامد. دولتها نیز باید حقوق مردم بومی برای کنترل و مدیریت زمین (که بطور سنتی از آن برخوردارند) و نیز حق اعمال قوانین مربوطه را برای آنها به رسمیت بشناسند.

منبع : http://jangaldari87.blogfa.com/post-85.aspx