|
می‌گویند: دانشمندان ژاپنی ثابت کرده‌اند پاهای نوعی پروانه ساکن در زیستگاهی که هزاران کیلومتر از ایران دور است، دارد بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود!
می‌گویم: مهم نیست که چقدر با ایران فاصله دارد، مهم این است که نه فقط مردم ژاپن، که همه مردم جهان - از جمله ایرانیان - باید نگران درازتر شدن پای این پروانه باشند!
در یادداشت پیش رو که امروز در صفحه 13 روزنامه اعتماد هم منتشر شده است، به چرایی این نگرانی پرداخته‌ام:
برخي مردم جهان - به ويژه ما ايراني ها - ممكن است به تدريج ماجراي سونامي اسفندماه 1389 و بروز فاجعه در نيروگاه داييچي- Dai-ichi - واقع در فوكوشيماي ژاپن را فراموش كنند: اما بي‌شك ژاپني‌ها نه تنها هرگز فراموش نخواهند كرد، بلكه ممكن است با وجود گذشت بيش از 500 روز از آن رويداد دلخراش، همچنان بر ابعاد نگراني‌هاشان افزوده شود. به عنوان مثال، اخيراً دانشمندان ژاپني با قطعيت بروز يك جهش ژنتيكي را در نوعي پروانه محلي موسوم به Zizeeria maha به اثبات رسانده‌اند: جهشي كه البته مي‌توانست زياد نگران‌كننده نباشد، اگر روي پروانه‌اي شكل مي‌گرفت كه زيستگاهش در اطراف فوكوشيما نبود! ولي اينك، جهش يادشده به شدت بر ابعاد نگراني‌ها افزوده است: زيرا متخصصان ژاپني مي‌گويند آلودگي‌هاي حاصل از بروز آن فاجعه اتمي و نشت رادیواکتیو، سبب پيدايش ژن‌هاي معيوب شده و در نتيجه پروانه‌هاي اين منطقه، پا ها و شاخك‌هاي درازتري پيدا كرده‌اند و شكل بال‌هاشان نيز به طرز غيرعادي تغيير يافته است. تأمل‌برانگيزتر آن كه در نسل اول اين پروانه‌ها فقط آثار تغيير و جهش در حد 12 درصد ظاهر شده بود، اما اينك از مرز 52 درصد گذشته و همچنان در حال گسترش است.
چنين است كه دانشمندان ژاپني، شايد با وجود ميل اغلب دولتمردان محافظه كارشان كه ترجيح مي دهند وانمود كنند همه چيز آرام و ابعاد آن اتفاق ناخوشايند در داييچي كاملاتحت كنترل است: چاره يي نداشتند تا به وظيفه خود عمل كرده و نسبت به افزايش جهش‌هاي ژنتيكي در پروانه‌هاي جمع‌آوري شده در اطراف منطقه فوكوشيما هشدار دهند: هشداري كه نه فقط مردم ژاپن بايد آن را جدي بگيرند، كه همه‌ی مردم ساكن در همه‌ی قاره‌هاي جهان بايد به ابعاد آن بيانديشند و آن را جدي بگيرند.
وقتي چند سال پيش جانورشناسان آمريكايي دريافتند كه علت ضعيف شدن جدار بيروني تخم‌هاي پنگوئن‌ها در جنوبگان و احتمال نابودي نسل اين حيوانات زيبا، ناشي از مصرف ددت توسط بشر در نيم قرن پيش است: يا وقتي كه مي‌شنويم پلاستيك‌هايي كه آدم ها در طول 50 سال اخير وارد محيط زيست كرده اند، اكنون به از بين بردن یا در معرض انقراض قرار گرفتن نسل 247 آبزي در اقيانوس آرام منجر شده است: حق داريم و بايد كه به ابعاد كشف اخير دانشمندان ژاپني بيش از پيش توجه كرده و نگران شويم! حق نداريم؟ چرا که اگر آثار نشت رادیواکتیو در فوکوشیما، توانسته منجر به بروز جهش ژنتیکی در نوعی پروانه شود، چه بسا که قادر باشد، جهش‌های دیگری را بر روی آن گروه از آبزیان دریا، پرندگان، گیاهان و دیگر موجوداتی بوجود آورد که ممکن است باواسطه یا بی‌واسطه در زنجیره غذایی به انسان برسند و آنگاه این دیگر فقط مردمان ساکن در سرزمین کوچک ژاپن نیستند که از ابعاد این جهش ژنتیکی آسیب خواهند دید! نه؟
به یاد بیاوریم، یکی از بندهای بیانیه پایانی جنبش غیرمتعهد در تهران را که تمامی اعضا خواستار خاورمیانه‌ای عاری از سلاح‌های هسته‌ای شدند و بیاد بیاوریم که دولت آلمان در پاسخ به درخواست مردمش تصمیم گرفته تا 9 نيروگاه اتمي خود را تا سال 2022 از مدار خارج کند .
خواستم بگویم که کاش در بیانیه تهران یک گام فراتر رفته و خواستار جهانی بدون جنگ‌افزار یا نیروگاه اتمی می‌شدیم و هزینه‌های گزاف در این حوزه را به سوی استحصال کارآمدتر و ارزان‌تر انرژی خورشیدی و بادی هدایت می‌کردیم که بی‌شک جهانی امن‌تر با محیط زیستی سالم‌تر برای همه به ارمغان می‌آورد و این البته به عدالت نزدیک‌تر است! نیست؟
نظرات شما عزیزان:
mannane 
ساعت13:27---3 مهر 1391
|
منوی اصلی
نویسنده: 
