اتحاديه بين‌المللي حفاظت از طبيعت (IUNC) فهرستي از 100 گونه در معرض خطر از حيوانات، گياهان و قارچ‌ها را تهيه کرده است که علي‌رغم بي‌فايده بودن براي انسان، ارزش‌هاي منحصر به فردي دارند که آنها را سزاوار حفظ کردن مي‌کند. در اين مطلب به گزارش خبر آنلاين و به نقل از نيوساينتيست، برخي از اين گونه‌ها بررسي مي شوند.

ميمون دماغ سر بالاي ويتنامي: تخمين زده مي‌شود که تنها حدود 250 قلاده از ميمون‌هاي دماغ سر بالا در زيستگاه خود در جنگل‌هاي شمال شرقي ويتنام باقي مانده‌اند. اين ميمون‌ها بيشتر وقت خود را جنگل‌هاي هميشه سبز گرمسيري مي‌گذرانند، و از برگ‌هاي نرم، ميوه‌ها و دانه‌هاي جنگلي تغذيه مي‌کنند. علي‌رغم ظاهر شکاک صورتشان، آنها به هيچ وجه خجالتي و ترسو نيستند؛ مساله‌اي که امکان هدف قرار گرفتن آنها را از سوي شکارچيان انساني افزايش مي‌دهد.

وزغ دروغين بولاک: اين وزغ شيليايي به حدي نادر است که جستجويي 10 ساله براي يافتن آنها، تنها منجر به يافتن يک وزغ بالغ در سال آخر جستجو شد. بچه وزغ‌ها از جلبک‌هاي روييده بر سنگ‌هاي رودخانه تغذيه مي‌کنند، و وزغ‌هاي بالغ نيز تمايل دارند که در جريان‌هاي سريع رودخانه به دنبال غذاي خود بگردند. صاف کردن جنگل و ساير صدمات زيست‌محيطي که باعث پر شدن جريان آب از گل و لاي مي‌شود، يافتن غذا را براي بچه وزغ‌ها مشکل مي‌سازد.

ارکيده زيرزميني: تنها يک حفار حرفه‌اي شانس ديدن اين ارکيده زيبا را دارد، گلي که تمام طول زندگي خود را زير زمين مي‌گذراند. اين حيات زيرزميني شامل شکوفه دادن گل نيز مي‌شود که از حدود 150 غنچه کوچک تشکيل مي‌شود. پاکسازي زمين براي کشاورزي در غرب استراليا، به همراه تغييرات آب و هوايي باعث کاهش شديد جمعيت اين گل به زير 100 شاخه شده است.

سمندر خالدار قيصر: تعداد اسامي مختلف اين سمندر چالاک حتي از تعداد رنگ‌هاي آن نيز بيشتر است، اگرچه اغلب با نام سمندر خالدار قيصر شناخته مي‌شود. سمندرهاي بالغ نيز بسياز کوچک هستند و تنها بين 10 تا 14 سانتي‌متر طول دارند. جمع‌آوري گسترده هيزم و سدسازي سکونتگاه‌هاي اين سمندر را در معرض خطر قرار داده است، اما مهم‌ترين تهديد براي اين جانور فروشندگان حيوانات خانگي هستند. بسياري از سمندرهاي بالغ به طور قانوني از زيستگاه اصلي آنها، ايران به خارج صادر مي‌شوند. حتي در تهران نيز مي‌توان اين سمندرهاي نادر را در فروشگاه‌هاي حيوانات خانگي پيدا کرد.

آدمک آراريپ: آدمک آراريپ (Araripe Manakin) تنها چند دهه قبل و در سال 1988 / 1367 کشف شد. از آن زمان تا کنون، اين پرنده تنها در سه ناحيه کوچک در شمال شرقي کوهپايه‌هاي Chapada do Araripe برزيل يافت شده است. اين پرنده نقاط مرطوب جنگل را ترجيح مي‌دهد و خيلي نزديک به نهرها و رودخانه‌ها باقي مي‌ماند. کمتر از 800 قطعه از اين پرندگان وجود دارند که اغلب به صورت جفت زندگي مي‌کنند. پاکسازي جنگل براي کشت ذرت، موز، لوبيا و گوجه فرنگي، به همراه افزايش احشام و ساخت خانه مهم‌ترين تهديدات اين گونه به حساب مي‌آيند.