فریاد دریای صبور شمال ایران خزر برای کمک از کنوانسیون تهران به گوش می رسد چرا که بزرگترین دریاچه جهان با ورود سالانه صدها هزار تن آلودگی نفتی، پساب های صنعتی و نیز افزایش جمعیت مردم مناطق ساحلی در حال مبارزه است . در مبارزه خستگی ناپذیر بزرگترین دریاچه جهان با این خطر و تهدید جدی و تلاش برای بقا تنها همکاری کشورهای ساحلی و عزم و اراده آنها می تواند موثر باشد .

بر اساس مطالعات انجام شده در مبارزه یاس آمیز دریای خزر با آلودگی های عظیم نفتی و پساب های صنعتی عواملی نظیر آلودگی های وارده به دریای مازندران از طریق رودخانه هایی که از سمت خشکی به دریا جریان دارند از علل آلودگی این دریا و کاهش ماهیان شیلاتی شناخته شده است . علاوه بر آن ورود رود ولگا و رودخانه های غرب آن که از جمهوری آذربایجان سرچشمه می گیرند موجب ۸۰ درصد از آلودگی های این دریا است. از دیگر عوامل آلودگی دریای مازندران که عمدتا منشاء دریایی دارد، عملیات بهره برداری و اکتشاف منابع نفت و گاز است ، سالانه ۱۵ هزار تن نفت فقط از حوضچه های نفتی جمهوری آذربایجان وارد این دریاچه می شود.

صید بی رویه، رشد بی رویه شیوه صیادی دام گستر ، تخریب تالاب های منطقه، تخریب محیط طبیعی رودخانه های محل تخم ریزی ماهیان در اثر اجرای طرح های بدون ارزیابی زیست محیطی و نیز آلودگی های وارده از جانب خشکی به دریا عواملی هستند که موجب تخریب محیط زیست دریا و آلودگی آن می شوند. همه عوامل فوق موجب شده که میزان صید ۷۰۰ هزار تنی سال ۱۳۱۲ به ۵۰۰ هزار تن در حال حاضر کاهش یابد.

بیشترین آلودگی نفتی خزر را کشورهای جمهوری آذربایجان ، روسیه و قراقستان ایجاد می کنند و بنابراین خطر و تهدید این کشورها برای دریاچه جدی تر و حاد تر است جدی تر است .

محمد باقر نبوی افزود: قرار است اجلاس کنوانسیون تهران در آذرماه سال جاری در قزاقستان برگزار شود و در آن سه پروتکل " مقابله با حوادث غیرمترقبه دریا " ، " " آلودگی با منشاء خشکی " و " اثرات زیست محیطی در دریا و سواحل " برای نهایی شدن و امضا برای آغاز کار اجرایی ارائه شود به گفته وی اگر پروتکل " تنوع زیستی " نیز آماده شود برای نهایی شدن دراین اجلاس ارائه می شود. وی اظهار داشت: بیشترین منابع آلاینده دریای خزر آلودگی ناشی از حفاری های نفتی ، ورود پساب های صنعتی ، فاضلاب های شهری و خانگی و زه آب های کشاورزی است.

صید بی رویه، رشد بی رویه شیوه صیادی دام گستر ، تخریب تالاب های منطقه، تخریب محیط طبیعی رودخانه های محل تخم ریزی ماهیان در اثر اجرای طرح های بدون ارزیابی زیست محیطی و نیز آلودگی های وارده از جانب خشکی به دریا عواملی هستند که موجب تخریب محیط زیست دریا و آلودگی آن می شوند و همه عوامل فوق موجب شده که میزان صید ۷۰۰ هزار تن در سال ۱۳۱۲ به ۵۰۰ هزار تن در حال حاضر کاهش یابد.

برگرفته از: www.aftab.ir