تجربه آموزنده از برنامه عمران سازمان ملل متحدد (UNDP) در بهبود معیشت مردم، رشد اقتصادی و کاهش فقر با حفاظت بهتر از محیط زیست
۴ اسفند ۱۳۹۱
پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: شبه جزیره کامچاتکا با مناظر زیبای طبیعی همچون بخار آب فشان، آتشفشان ها، کوه های پوشیده از برف و طیف وسیعی از گیاهان و جانوران در شرق دور روسیه واقع شده است.
شبه جزیره کامچاتکا توسط یونسکو در فهرست میراث جهانی به رسمیت شناخته شده است و در سال ۱۹۹۰ توسط صندوق جهانی طبیعت (WWF) به عنوان یکی از مهم ترین مناطق اکولوژیکی جهان ثبت شده است.
پس از فروپاشی سیستم اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی، مردم محلی کامچاتکا دوران سخت اقتصادی را تجربه کردند. بسیاری از مردم به شکار غیر قانونی روی آوردند و تعداد بی سابقه ای از خرس قهوه ای، گوسفند برفی، گوزن شمالی، پستانداران دریایی و ماهی قزل آلا در آستانه نابود شدن قرار گرفتند.
در سال ۲۰۰۲ دولت منطقه ای و مرکزی با کمک برنامه عمران سازمان ملل متحد (UNDP) و پشتیبانی تسهیلات جهانی محیط زیست (GEF) و بنیاد مور، برنامه ای بین المللی برای حفاظت از محیط زیست و بهبود معیشت مردم محلی شبه جزیره کامچاتکا را آغاز نمودند.
هدف این برنامه سرمایه گذاری در امور زیربنایی، تجهیزات و نیروی انسانی بوده است و در جریان آن بیش از هزار نفر در توسعه صنعت گردشگری و حمایت از محیط زیست، آموزش داده شدند.
راه اندازی اولین سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای کمک به شناسایی الگوهای شکار غیر قانونی و نظارت بر گونه های مهم و حیاتی در مناطق حفاظت شده برای حفاظت بهتر از محیط زیست از دیگر برنامه های اجرا شده بود.
مدیریت بهتر مناطق حفاظت شده ارتباط مستقیمی با اهداف اصلی این برنامه یعنی بهبود معیشت مردم و در عین حال کاهش تنش های زیست محیطی داشت.
برنامه های متعددی توسط UNDP / GEF در جهت ارائه آموزش، توسعه کسب و کار، گردشگری سازگار با محیط زیست و ایجاد فرصت های شغلی جدید به اجرا درآمد.
از سال ۲۰۰۳ نرخ رشد اقتصاد محلی این منطقه بیش از دو برابر شده است. نرخ اشتغال نیز دو برابر شده و ساکنان محلی که زمانی در اثر فقر در حال نابودی محیط زیست و گونه های جانوری منطقه بودند، در صدد یافتن راه به تعادل رساندن نیازهای خود و کسانی که از طبیعت پیرامون آنها استفاده می کنند و حفاظت بهتر از محیط زیست هستند.
منبع: برنامه عمران سازمان ملل متحدد (undp.org)
دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: در کشور ما هدف اصلی حفاظت از محیط زیست بدرستی روشن نیست. حفظ عرصه های طبیعی و گونه های گیاهی و جانوری برای نسل های آینده بعنوان تنها هدف حفاظت از محیط زیست در ایران مطرح است، اما سهم نسل فعلی از محیط زیست چیست؟
در کشور ما اصولا برنامه ریزی مشخصی جهت بهره برداری پایدار از محیط زیست در جهت رشد اقتصادی مردم به خصوص جوامع محلی داخل و حاشیه مناطق حفاظت شده وجود ندارد.
بهره برداری سازگار و متناسب با ظرفیت طبیعت از جمله توسعه اکوتوریسم، علاوه بر بهبود معیشت مردم و ریشه کنی فقر، موجب سهیم شدن مردم محلی در حفاظت بهتر از محیط زیست می گردد.
زمانی که جوامع محلی تاثیر بهره برداری پایدار از طبیعت را در بهبود وضعیت اقتصادی خود احساس کنند نه تنها دست به تخریب محیط زیست نخواهند زد بلکه از طبیعت منطقه زندگی خود به بهترین شکل به عنوان سرمایه ارزشمند برای نسل امروز و آینده حفاظت خواهند کرد و اصولا حفظ محیط زیست برای نسل های بعدی بدون بهره برداری نسل فعلی از طبیعت امکان پذیر نیست.
نظرات شما عزیزان:
|